مقاله بررسی تغییرات قوه نامیه، مقدار پرولین و کلروفیل ژنوتیپ های بومی برنج تحت تنش شوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تغییرات قوه نامیه، مقدار پرولین و کلروفیل ژنوتیپ های بومی برنج تحت تنش شوری دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تغییرات قوه نامیه، مقدار پرولین و کلروفیل ژنوتیپ های بومی برنج تحت تنش شوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تغییرات قوه نامیه، مقدار پرولین و کلروفیل ژنوتیپ های بومی برنج تحت تنش شوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تغییرات قوه نامیه، مقدار پرولین و کلروفیل ژنوتیپ های بومی برنج تحت تنش شوری :

مقاله بررسی تغییرات قوه نامیه، مقدار پرولین و کلروفیل ژنوتیپ های بومی برنج تحت تنش شوری که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۶ در بوم شناسی گیاهان زراعی (دانش نوین کشاورزی) از صفحه ۶۹ تا ۸۰ منتشر شده است.
نام: بررسی تغییرات قوه نامیه، مقدار پرولین و کلروفیل ژنوتیپ های بومی برنج تحت تنش شوری
این مقاله دارای ۱۲ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ژنوتیپ بومی برنج
مقاله تنش شوری
مقاله پرولین
مقاله کلروفیل
مقاله قوه نامیه

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
در این تحقیق به منظور مقایسه تحمل تنش شوری ژنوتیپ های بومی برنج، تغییرات درصد جوانه زنی، مقدار پرولین و کلروفیل توده های بومی نوگران و سرخه، ارقام معرفی شده از این توده ها شامل زاینده رود و سازندگی و لاین های خالص شده از این توده ها شامل لاین های ۹۷-۶۷ و ۴۷-۶۷ در واکنش به غلظت های ۰ تا ۱۰ دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بررسی شد. طبق نتایج حاصل از این آزمایش، با افزایش غلظت کلرید سدیم در محیط، درصد جوانه زنی بذر، وزن خشک ریشه چه و کلئوپتیل و مقدار کلروفیل کلیه ژنوتیپ های بومی برنج کاهش یافت. مقایسه میانگین درصد جوانه زنی نشان داد که ژنوتیپ های ۴۷-۶۷، نوگران، سرخه و ۹۷-۶۷ نسبت به سایر ژنوتیپ ها در این صفت برتری دارند. در مورد وزن خشک ریشه چه، کلئوپتیل و مقدار کلروفیل، ژنوتیپ ۴۷-۶۷ نسبت به سایر ژنوتیپ ها عملکرد بهتری داشت. نتایج بررسی مقدار پرولین نشان داد که مقدار این اسید آمینه در کلیه ژنوتیپ ها با افزایش مقدار کلرید سدیم محیط به طور معنی دار افزایش می یابد و بیشترین مقدار پرولین برگ و ریشه در ژنوتیپ سرخه مشاهده شد. با توجه به شوری نسبی خاک منطقه مورد بررسی، کشت ژنوتیپ ۴۷-۶۷ نسبت به سایر ژنوتیپ ها توصیه می شود. هم چنین به دلیل آسیب پذیری شدید کلروپلاست های ژنوتیپ ۹۷-۶۷ در غلظت های بالای تیمار به کار رفته و حساسیت به بیماری در چنین شرایطی، این ژنوتیپ برای کشت توصیه نمی شود.