مقاله عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید و عوامل موثر بر آن در بیمارستان فارابی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید و عوامل موثر بر آن در بیمارستان فارابی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید و عوامل موثر بر آن در بیمارستان فارابی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید و عوامل موثر بر آن در بیمارستان فارابی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید و عوامل موثر بر آن در بیمارستان فارابی :

مقاله عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید و عوامل موثر بر آن در بیمارستان فارابی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۹ در بینا از صفحه ۲۶۳ تا ۲۷۳ منتشر شده است.
نام: عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید و عوامل موثر بر آن در بیمارستان فارابی
این مقاله دارای ۱۱ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف: تعیین میزان عیب انکساری باقی مانده پس از عمل جراحی آب مروارید و برخی عوامل موثر بر آن.
روش پژوهش: جمعیت هدف بیماران مبتلا به آب مروارید بودند که طی سال های ۱۳۸۲ الی ۱۳۸۵ در بیمارستان فارابی تهران کاندید عمل جراحی شدند. روش نمونه گیری تصادفی ساده و معیار خروج شامل سابقه یووییت، جراحی و آسیب چشمی ثبت شده در پرونده بیماران بود. محاسبه قدرت عدسی با استفاده از فرمول SRK-II صورت پذیرفت. اختلاف عیب انکساری پس از عمل و مقدار مورد نظر، به عنوان عیب انکساری غیرمنتظره تعریف شد. این متغیر به صورت میانگین و درصد بر اساس فواصل ۰۵، ۱ و ۲ دیوپتر از امتروپی گزارش گردید.
یافته ها: در پرونده ۴۲۳ نفر اطلاعات بیومتری ثبت شده بود که این افراد وارد مطالعه شدند. میانگین قدر مطلق عیب انکساری غیرقابل پیش بینی از بین ۵۵۸ بیمار مورد مطالعه، ۰۸۰±۰۶۹ دیوپتر بود. این نوع عیب انکساری در افراد با طول قدامی خلفی (AL) طبیعی چشم از کم ترین (۰۷۲±۰۶۱) و در افراد با AL بلند، از بیش ترین مقدار برخوردار بود (P<0.001). 41.1) 174 درصد)، ۷۱۶) ۳۰۱ درصد)‌و ۳۹۳ نفر ۹۳۴) درصد) به ترتیب معادل کروی ۰۵، ۱ و ۲ دیوپتر از امتروپی داشتند. پس از عمل در موارد AL کوتاه،‌ عیب انکساری مثبت و در افراد با AL بلند، عیب انکساری منفی بود. از نظر کراتومتری، بیش ترین و کم ترین آستیگماتیسم ایجاد شده به ترتیب در روش خارج کپسولی و فیکو مشاهده شد(P<0.001).
نتیجه گیری: در این مطالعه بر اساس فرمول SRK2، پس از جراحی آب مروارید در بیش از ۵۰ درصد بیماران، عیب انکساری بیش از ۰۵ دیوپتر از امتروپی فاصله داشت. بر اساس یافته های ما، طول قدامی خلفی چشم از عوامل مهم و تاثیرگذار بر عیب انکساری باقی مانده پس از جراحی آب مروارید می باشد، به نحوی که در AL بلند یا کوتاه، عیب انکساری غیرقابل پیش بینی، بیش از موارد طبیعی AL مشاهده می شود.