اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه بر عملکرد پرواری، جمعیت کل باکتری های شکمبه و متابولیت های سرم خون گوساله های نر هلشتاین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه بر عملکرد پرواری، جمعیت کل باکتری های شکمبه و متابولیت های سرم خون گوساله های نر هلشتاین دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه بر عملکرد پرواری، جمعیت کل باکتری های شکمبه و متابولیت های سرم خون گوساله های نر هلشتاین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه بر عملکرد پرواری، جمعیت کل باکتری های شکمبه و متابولیت های سرم خون گوساله های نر هلشتاین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه بر عملکرد پرواری، جمعیت کل باکتری های شکمبه و متابولیت های سرم خون گوساله های نر هلشتاین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله تحقیقات دامپزشکی (دانشگاه تهران)

تعداد صفحات :۹

هدف: مقایسه اثرات سویه و سطح مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه در گوساله های پرواری.طرح: آزمایش فاکتوریل ۳×۲.حیوانات: ۳۵ راس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزن اولیه ۲۹۶.۸ کیلوگرم.روش: دام های مورد استفاده در پنج گروه با میانگین وزن اولیه مساوی تقسیم و هر گروه یکی از جیره های آزمایشی شامل دوسویه مخمر در دو سطح X) و (۲X با شاهد (بدون مصرف مخمر) را به مدت ۱۳۵ روز دریافت کردند. سویه های مخمر شامل سویه تجارتی بیوساف و سویه تجارتی ایران مایه و مقدار X برای هر سویه به ترتیب برابر ۲.۵ و ۵ گرم در روز به ازای هر یکصد گرم وزن زنده دام بود. اجزا جیره کلیه گروه ها جز در مورد نوع و مقدار مخمر با یکدیگر یکسان و شامل ۷۰ درصد کنسانتره و ۳۰ درصد علوفه بود. افزایش وزن و مصرف خوراک روزانه گوساله ها در طول دوره آزمایش ثبت و ضریب تبدیل خوراک برای هر گروه محاسبه گردید. در پایان دوره پرواربندی از راه لوله مری از محتویات شکمبه حیوانات در سه زمان صفر، ۳ و ۶ ساعت پس از مصرف خوراک از ورید وداج حیوانات خونگیری و غلظت گلوکز، اوره، اسید اوریک و تری گلیسرید در آن اندازه گیری شد.تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از طرح کاملا تصادفی در مورد عملکرد پرواربندی و از طرح بلوک های کامل تصادفی در مورد PH، جمعیت میکروبی ومتابولیت های سرم خون و تصحیح اختلافات در وزن اولیه حیوانات با استفاده از تجزیه کوواریانس.نتایج: مصرف مخمر بیوساف در سطح X در مقایسه با گروه شاهد موجب رشد بهتر دامها گردید. (۱۴۵۷ در مقابل ۱۳۵۱ گرم افزایش وزن روزانه) و اختلاف بین آنها معنی دار بود (P<0.05) همچنین مخمر بیوساف موجب بهبود عددی ضریب تبدیل غذایی گردید. اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر بر خوراک مصرفی روزانه نیز معنی دار نبود. PH مایع شکمبه حیوانات مصرف کننده مخمر بیوساف نسبت به سایر گروه ها بالاتر و اختلاف بین آنها معنی دار بود (P<0.05). مخمر بیوساف سبب افزایش عددی تعداد کل باکتری های شکمبه گردید. اثر مخمر بر متابولیت های سرم خون حیوانات آزمایشی نیز معنی دار نبود.نتیجه گیری: مصرف مخمر بیوساف سبب ثبات بهتر PH محیط داخلی شکمبه و در نتیجه افزایش تعداد کل باکتری ها و فراهم شدن وضعیت مناسبتری برای تخمیر در شکمبه گردید که حاصل آن رشد سریعتر حیوانات بود.

کلید واژه: گوساله های پرواری، مخمر، ساکارومیسس سرویسیه، باکتری های شکمبه