بررسی ارتباط وضعیت اسکلتال زنان با شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل در رادیوگرافی پانورامیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ارتباط وضعیت اسکلتال زنان با شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل در رادیوگرافی پانورامیک دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ارتباط وضعیت اسکلتال زنان با شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل در رادیوگرافی پانورامیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ارتباط وضعیت اسکلتال زنان با شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل در رادیوگرافی پانورامیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ارتباط وضعیت اسکلتال زنان با شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل در رادیوگرافی پانورامیک :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: با توجه به اینکه استئوپنی وابسته به سن توجه زیادی را در تحقیقات اخیر به خود معطوف داشته و استئوپوروز نیز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان می باشد و از آنجا که رادیوگرافی پانورامیک جهت معاینات معمول دندانپزشکی به طور وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط وضعیت اسکلتال ناحیه گردن فمور و مهره های L2-L4 با شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل (شاخص پانورامیک مندیبل یعنی، PMI، ضخامت کورتکس تحتانی مندیبل یعنی IC و شاخص کورتیکال مندیبل یعنی MCI) در رادیوگرافی پانورامیک زنان مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی توصیفی – تحلیلی، ۶۷ نفر از خانم های مراجعه کننده به بخش رادیولوژی با سن بیش از ۳۵ سال که فاقد تاریخچه مصرف داروها و بیماری های موثر بر متابولیسم استخوان بودند و رادیوگرافی پانورامیک در دستور کار آنان قرار داشت، شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل تعیین و ثبت گردید، سپس این بیماران جهت سنجش تراکم استخوان به مرکز دانسیتومتری توس ارجاع شدند که این سنجش در دو کانون گردن فمور چپ و ناحیه L2-L4 (مهره های دوم تا چهارم کمری)، با استفاده از دستگاه Osteocore و تکنیک DEXA انجام شد و بیماران با توجه به معیار T-score به سه گروه نرمال، استئوپنیک و استئوپوروتیک در هر کانون تقسیم شدند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون های ANOVA و ضریب همبستگی پیرسن مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: در ناحیه گردن فمور زنان یائسه مورد مطالعه، میانگین دانسیته معدنی استخوانی بین زیر گروه های C1 و C3 (متعلق به شاخص MCI)، اختلاف معنی داری را نشان داد (P-Value=0.04).در ناحیه گردن فمور و ناحیه L2-L4 تمام بیماران مورد مطالعه، میانگین PMI در گروه های مختلف وضعیت اسکلتال و وضعیت های متفاوت قاعدگی، اختلاف معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که می توان از شاخص های رادیومورفومتریک استخوان مندیبل (بخصوص MCI) بعنوان ابزار مفیدی در تعیین وضعیت اسکلتال بیماران استفاده نمود ولی بکارگیری این شاخص ها به تنهایی جهت بررسی دقیق وضعیت اسکلتال بیماران کافی نمی باشد.

کلید واژه: استئوپوروز، DEXA (جذب سنجی اشعه X با انرژی مضاعف)، استئوپنی، شاخص های رادیومورفومتریک