عفونت ریوی در پیوند کلیه (بیمارستان امام، ۸۱-۱۳۸۰)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 عفونت ریوی در پیوند کلیه (بیمارستان امام، ۸۱-۱۳۸۰) دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد عفونت ریوی در پیوند کلیه (بیمارستان امام، ۸۱-۱۳۸۰)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی عفونت ریوی در پیوند کلیه (بیمارستان امام، ۸۱-۱۳۸۰)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن عفونت ریوی در پیوند کلیه (بیمارستان امام، ۸۱-۱۳۸۰) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۸

مقدمه: پیوند کلیه درمان ایده آل نارسایی مزمن کلیوی می باشد و عفونت ریوی یکی از شایع ترین و جدی ترین عفونت های پس از پیوند بوده که احتیاج به بستری پیدا کرده و با مورتالیتی بالایی همراه است. به دلیل استفاده از رژیم سرکوب گر ایمنی، شانس عفونت افزایش یافته، در حالی که واکنش های التهابی کاهش می یابد، علایم و نشانه های بالینی و حتی رادیولوژیک در این بیماران غیر واضح بوده و گاه ارگانیسم های غیر معمول در بروز آن نقش دارند. مواد و روش ها: بین تیرماه ۱۳۸۰ تا تیر ماه ۱۳۸۱، ۱۶۴ بیمار پیوند کلیوی در یک مطالعه ی case series به صورت آینده نگر مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: ازاین میان ۱۴ مورد (۸.۵ درصد) عفونت ریوی داشتند. ۱۱ بیمار (۷۸.۶ درصد) مونث و ۳ بیمار (۲۱.۴ درصد) مذکر بودند. میانگین سنی بیماران پیوند کلیوی با عفونت ریه ۴۲.۶ سال بوده تا حداقل آن ۲۱ ماه و حداکثر آن ۶۸ سال بود. تمامی بیماران تحت درمان با سه دارو سرکوب کننده ایمنی بودند. پیگیری نتایج درمان ۹ تا ۱۲ ماه انجام شد. زمان شروع عفونت ریوی بین ۲ ماه تا ۱۰ سال پس از پیوند بود. شروع عفونت در ۳مورد (۲۱.۴ درصد) در پریود ۱ تا ۶ ماه پس از پیوند، ۱۱ مورد (۷۸.۶ درصد) پس از ۶ ماه و کلا ۷ مورد (۵۰ درصد) کمتر از ۱ سال پس از پیوند بوده است. هیچ موردی در ماه اول بعد از پیوند مشاهده نشد. از بین ۱۴ بیمار با پنومونی، در ۶ مورد (۴۲.۸ درصد) از شستشوی برونکوآلونولار جهت رسیدن به تشخیص استفاده شد. شایع ترین تظاهر بالینی بیماران تب و شایع ترین جرم جدا شده مایکوباکتریم توبرکلوزیس بود. بیماری سل در ۳.۶۵ درصد کل بیماران پیوندی دیده شد. یک مورد موکومایکوز ریوی یافت شد. در مواردی که جرم به دست نیامد با احتمال پنومونی اکتساب جامعه درمان Emprical شروع شد. تمام بیماران توبرسلی پاسخ مناسب به درمان دادند. در کل بیماران پنومونی، ۱ مورد فوت به دلیل موکور مایکوز ریوی وجود داشت. نتیجه گیری و توصیه ها: تشخیص قطعی عامل ایجاد کننده پنومونی در پیش آگهی نقش مهمی دارد و جهت تشخیص قطعی و به موقع، استفاده از روش های تهاجمی توصیه شده که به این طریق موربیدیتی و مورتالیتی عفونت پس از پیوند کاهش می یابد.

کلید واژه: