تاثیر افزودن نئوستیگمن به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی (IVRA) بر طول مدت بی حسی و بی حرکتی و نیاز به ضد درد پس از اعمال جراحی اندام فوقانی، بیمارستان شریعتی، ۸۳-۱۳۸۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر افزودن نئوستیگمن به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی (IVRA) بر طول مدت بی حسی و بی حرکتی و نیاز به ضد درد پس از اعمال جراحی اندام فوقانی، بیمارستان شریعتی، ۸۳-۱۳۸۲ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر افزودن نئوستیگمن به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی (IVRA) بر طول مدت بی حسی و بی حرکتی و نیاز به ضد درد پس از اعمال جراحی اندام فوقانی، بیمارستان شریعتی، ۸۳-۱۳۸۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر افزودن نئوستیگمن به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی (IVRA) بر طول مدت بی حسی و بی حرکتی و نیاز به ضد درد پس از اعمال جراحی اندام فوقانی، بیمارستان شریعتی، ۸۳-۱۳۸۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر افزودن نئوستیگمن به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی (IVRA) بر طول مدت بی حسی و بی حرکتی و نیاز به ضد درد پس از اعمال جراحی اندام فوقانی، بیمارستان شریعتی، ۸۳-۱۳۸۲ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۸

مقدمه : بعضی مطالعات نشان داده شده اند که تزریق نئوستیگمین به عنوان یک بازدارنده آنزیم استیل کولین استراز دارای اثرات بیحس کنندگی است. هدف از اجرای این مطالعه بررسی تاثیر افزودن نئوستیگمین به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی (IVRA) بر طول مدت بی حسی و بی حرکتی و نیاز به ضد درد پس از اعمال جراحی اندام فوقانی می باشد.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی دو سور کور تصادفی با کنترل دارو نما، ۷۲ بیمار به وضعیت فیزیکی معادل ۱ ASA و ۲ که برای عمل جراحی اندام فوقانی در بیمارستان دکتر شریعتی طی سالهای ۱۳۸۲-۸۳ ، در نظر گرفته شده بودند، به صورت تصادفی برای دریافت بیحسی داخل وریدی ناحیه ای به دو گروه تقسیم شدند. گروه شاهد یک میلی لیتر نرمال سالین همراه با ۴mg/Kg لیدوکائین دریافت می کردند. گروه مورد نیز یک میلی لیتر نئوستیگمین معادل ۰.۵ میلی گرم همراه با ۴mg/Kg لیدوکائین دریافت می کردند. در هر گروه حجم به ۴۰ میلی لیتر رسانده می شد. آغاز و برگشت بلوک حسی و حرکتی، کیفیت بیهوشی از نظر متخصص بیهوشی و کیفیت محل عمل از نظر متخصص جراحی مورد بررسی قرار گرفت. ضربان قلب، فشار متوسط شریانی و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی قبل از بکار بردن تورنیکه و در دقایق ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۴۰ و پس از خالی کردن تورنیکه و زمان اولین نیاز به مخدر نیز مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در گروه نئوستیگمین آغاز بلوک حسی و حرکتی سریعتر و بازگشت آنها نیز دیرتر بود (P=0.001). کیفیت بیهوشی و کیفیت محل عمل، ضربان قلب، فشار متوسط شریانی و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در تمام زمانهای اندازه گیری شده اختلاف معنی داری بین دو گروه نداشت (P>0.05). همچنین زمان اولین نیاز به مخدر در گروه نئوستیگمن طولانی تر بود (p=0.001).نتیجه گیری و توصیه ها: افزودن نئوستیگمن به لیدوکائین در بی حسی منطقه ای وریدی زمان شروع بلوک حسی و حرکتی را کاهش داده و زمان بازگشت بلوک حسی و حرکتی و زمان اولین نیاز به مخدر را افزایش می دهد.

کلید واژه: