همه گیری شناسی بیماری سرخک در استان مازندران، سال های ۸۱-۱۳۷۹

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 همه گیری شناسی بیماری سرخک در استان مازندران، سال های ۸۱-۱۳۷۹ دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد همه گیری شناسی بیماری سرخک در استان مازندران، سال های ۸۱-۱۳۷۹  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی همه گیری شناسی بیماری سرخک در استان مازندران، سال های ۸۱-۱۳۷۹،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن همه گیری شناسی بیماری سرخک در استان مازندران، سال های ۸۱-۱۳۷۹ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)

تعداد صفحات :۱۶

سابقه و هدف: به دنبال کاهش شدید موارد سرخک در بین کودکان پس از بسیج همگانی واکسیناسیون در ایران، طی سال های اخیر مواردی از بروز بیماری سرخک در تمام گروه های سنی خصوصا نوجوانان و جوانان گزارش گردید. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های همه گیری شناسی موارد سرخک گزارش شده به مرکز کنترل بیماری های استان مازندران در طی سال های ۸۱-۱۳۷۹ می باشد.‌مواد و روش ها: تمام موارد سرخک گزارش شده به مرکز کنترل بیماری استان، از اول فروردین ۱۳۷۹ لغایت پایان اسفند ۱۳۸۱ مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات سنی، جنسی، وضعیت واکسیناسیون و تعداد دفعات دریافتی، چگونگی تایید سرولوژیکی بیماری و میزان بروز بیماری بر مبنای سابقه واکسیناسیون، در گروه های سنی مختلف بر اساس جمعیت همان گروه سنی (استخراج شده از آمار جمعیتی مرکز کنترل بیماری استان) محاسبه و تجزیه تحلیل گردید.یافته ها: جمعا ۷۲۹ مورد (۲۸۰ نفر زن) بیماری سرخک گزارش گردید که حدود یک سوم آنان مورد بررسی سرولوژیکی قرار گرفته و ۱۳۵ مورد، مثبت گزارش گردید. بروز سالیانه بیماری در کل جمعیت استان ۷.۰۸، ۱۱.۹۲، ۱۲.۷ درصد هزار نفر به ترتیب سال های ۷۹ الی ۸۱ بوده است. موارد بروز بیماری در سال‌های مورد مطالعه به ترتیب در گروه سنی کوچک تر از یکسال ۱۷.۸۶- ۶/۱۱۲- ۸۲ و در گروه سنی ۴-۱ سال ۵.۷۷- ۲۴.۶۷- ۲۰.۶ و در گروه سنی ۹- ۵ سال ۵.۰۸- ۳۵.۴۵- ۲۸ و در گروه سنی ۱۹-۱۰ سال ۱۲.۲۶- ۱۶.۶۳- ۲۲.۶ و در گروه سنی بالای ۲۰ سال ۸.۴- ۴.۸- ۷ درصد هزار نفر بوده است. به طور کلی طی ۳ سال، ۲۹۱ مورد بیماری (۳۹.۹ درصد) در افرادی اتفاق افتاد که سابقه ای از واکسیناسیون سرخک نداشتند ولی ۴۶.۵ درصد موارد بیماری در کسانی عارض گشت که مطابق برنامه کشوری واکسینه شده بودند. بیش ترین موارد بیماری در گروه سنی ۱۹-۱۰ ساله (۴۲.۷ درصد) و بعد بزرگ تر از ۲۰ سال (۲۱.۳ درصد) بوده، و ۹.۲ درصد موارد بیماری نیز در شیرخواران کوچک تر از یکسال اتفاق افتاد.استنتاج: به دلیل شیوع بالای بیماری در کودکان و نوجوانان ۲۰-۱۰ ساله واکسینه نشده، کنترل دقیق تر وضعیت واکسیناسیون کودکان در هنگام ورود به مدرسه، افزایش تلاش برای شناسایی و انجام واکسیناسیون گروه هایی که امکان کم تری جهت دریافت واکسن به صورت معمول دارند، موردیابی دقیق بیماری و اثبات سرولوژیکی آنان، کوشش برای حفظ و نگهداری مناسب تر واکسن و انجام واکسیناسیون همگانی در جمعیت ۲۵-۵ ساله برای افزایش سطح ایمنی جمعی توصیه می گردد.

کلید واژه: سرخک، واکسیناسیون، همه گیری شناسی