بررسی شیوع هیپوتیروییدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده در بروز آن ۳ تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروییدیت پس از زایمان در تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی شیوع هیپوتیروییدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده در بروز آن ۳ تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروییدیت پس از زایمان در تهران دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی شیوع هیپوتیروییدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده در بروز آن ۳ تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروییدیت پس از زایمان در تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی شیوع هیپوتیروییدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده در بروز آن ۳ تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروییدیت پس از زایمان در تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی شیوع هیپوتیروییدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده در بروز آن ۳ تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروییدیت پس از زایمان در تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: تیروییدیت پس از زایمان یکی از اختلالات اتوایمیون تیرویید است که در ماه های اولیه پس از زایمان به طور متوسط ۵ تا %۱۰ زنان به آن مبتلا می شوند. اگر چه سیر بیماری اغلب گذراست، با توجه به پاتوژنز اتوایمیون آن، در پیگیری طولانی مدت، %۳۰-۱۱ بیماران به هیپوتیروییدیسم دایم مبتلا می شوند. در این مطالعه شیوع هیپوتیروییدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده برای بروز آن پس از گذشت ۳ تا ۵ سال بعد از ابتلا به تیروییدیت پس از زایمان در تهران بررسی شده است. مواد و روش ها: برای این مطالعه ۱۰۴۰ پرونده مربوط به طرح قبلی «بررسی شیوع تیروییدیت پس از زایمان در تهران (۱۳۷۷-۷۸)» بررسی شد و از ۵۴ زن که ۳ تا ۵ سال قبل سابقه ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان داشتند به عنوان گروه مورد و ۵۰ زن سالم به عنوان گروه شاهد دعوت شد. در زمان مراجعه پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک فرد و علایم بالینی بیماری های تیروئید تکمیل و نمونه خون وریدی برای آزمایش های TSH، RT3U، T4، T3، آنتی Tg و آنتی TPO گرفته شد. یافته ها: %۲۲ از گروه مورد و %۴ از گروه شاهد به هیپوتیروییدیسم دایم مبتلا بودند (p<0.01). میانگین آنتی بادی ضد پراکسیداز در گروه مورد بین افراد هیپوتیرویید به طور مشخص بالاتر از افراد یوتیرویید بود (۴۳۶ ±۲۸۳ در مقابل ۱۲۶ ±۲۲۱ (p<0.001 IU/mL ولی این مقایسه برای آنتی بادی ضد تیروگلبولین معنی دار نبود. میانگین حداکثر میزان TSH در فاز تیروییدیت قبلی در گروه مورد بین افراد هیپوتیرویید و یوتیرویید ۵۵.۸± ۲۴) در مقابل (p<0.001 IU/m 23.1± ۲۸ و میانگین حداکثر میزان تیتر آنتی بادی ضد پراکسیداز در فاز تیروئیدیت قبلی بین این افراد ۹۵۹ ±۱۲۷۰)در برابر (p0.001 IU/mL 640± ۹۵۹ هم به لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که هیپوتیروییدیسم دایم در پیگیری تیروییدیت پس از زایمان در این مطالعه نیز مانند سایر کشورها از شیوع نسبی بالایی (%۲۲.۲) برخوردار است. تیتر بالای آنتی بادی ضد پراکسیداز و TSH در فاز تیروییدیت اولیه دو عامل پیشگویی کننده برای بروز هیپوتیروییدیسم دایم می باشند و پیگیری مبتلایان به تیروییدیت پس از زایمان از نظر بروز هیپوتیروییدیسم دایم برای مدت طولانی ضروری به نظر می رسد.

کلید واژه: تیروییدیت پس از زایمان، هیپوتیروییدیسم، آنتی بادی ضد پراکسیداز، آنتی بادی ضد تیروگلبولین