مقاله بررسی اثرات ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین ناشی از نالوکسان در موش های سفید آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثرات ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین ناشی از نالوکسان در موش های سفید آزمایشگاهی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثرات ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین ناشی از نالوکسان در موش های سفید آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثرات ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین ناشی از نالوکسان در موش های سفید آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثرات ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین ناشی از نالوکسان در موش های سفید آزمایشگاهی :

مقاله بررسی اثرات ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین ناشی از نالوکسان در موش های سفید آزمایشگاهی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در کومش از صفحه ۸۶ تا ۹۲ منتشر شده است.
نام: بررسی اثرات ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین ناشی از نالوکسان در موش های سفید آزمایشگاهی
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله مورفین
مقاله دویدن ارادی
مقاله علایم قطع
مقاله نالوکسان
مقاله موش سفید آزمایشگاهی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: اعتیاد به عنوان یک اختلال مزمن، نیازمند درمان طولانی است. تا کنون، اکثر روش های درمانی کم اثر بوده اند. هدف این مطالعه بررسی اثر ورزش ارادی بر شدت علایم قطع مرفین در موش های سفید آزمایشگاهی بود.
مواد و روش ها: موش ها به صورت انفرادی در قفس های مجهز به چرخ گردان (مخصوص ورزش ارادی) قرار داده شدند و در مدت ۱۰ روز فعالیت ورزشی، هم زمان تزریق زیر جلدی مورفین (۱۰mg/kg) دو بار در روز با فاصله ۱۲ ساعت دریافت کردند. گروه های کنترل غیر ورزشی مرتبط، برای این مدت در قفس های فاقد چرخ گردان قرار داشتند و مرفین یا سالین دریافت می کردند. شدت وابستگی با قطع مورفین و تجویز نالوکسان هیدروکلراید (۲mg/kg) مطابق روش امتیازی تعدیل یافته Gellert-Holtzman بررسی شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که میران فعالیت ورزشی (دویدن) دو گروه در مدت ۱۰ روز با هم تفاوت نداشت. علایم ترک شامل تعداد انقباضات شکمی، تعدادwet dog shakes ، از دست دادن وزن ۲۴ ساعته و نمره کل قطع مورفین در گروه ورزشی معتاد نسبت به گروه غیرورزشی معتاد به میزان معنی داری کمتر بود (p=0.0001).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که فعالیت فیزیکی میزان وابستگی به مرفین را کاهش دهد و از این رو، می تواند به عنوان یک روش پاداش طبیعی، جایگزین سایر روش های درمانی شود.