مقاله ارزیابی مقاومت رگه های اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسیدگی ریزوکتونیایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی مقاومت رگه های اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسیدگی ریزوکتونیایی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی مقاومت رگه های اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسیدگی ریزوکتونیایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی مقاومت رگه های اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسیدگی ریزوکتونیایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی مقاومت رگه های اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسیدگی ریزوکتونیایی :

مقاله ارزیابی مقاومت رگه های اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسیدگی ریزوکتونیایی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۹ در مجله چغندرقند از صفحه ۳۱ تا ۴۲ منتشر شده است.
نام: ارزیابی مقاومت رگه های اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسیدگی ریزوکتونیایی
این مقاله دارای ۱۲ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله آلودگی مصنوعی
مقاله پوسیدگی ریشه
مقاله چغندرقند
مقاله رگه
مقاله ریزوکتونیا
مقاله مقاومت

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
در مناطق عمده چغندرقندکاری، بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی ریشه و طوقه چغندرقند خسارت زا بوده و از عوامل محدودکننده تولید به حساب می آید. استفاده از رقم های مقاوم موثرترین روش کنترل بیماری و در عین حال، ایمن ترین روش برای محیط زیست می باشد. در این تحقیق برای تهیه رقم های مقاوم به بیماری، در سال اول (۱۳۸۵)، ۷۰ رگه خواهری (رگه های S2 یا خانواده های خواهری تنی) و در سال دوم (۱۳۸۶)، ۴۲ رگه خواهری که بر اساس نتایج سال اول انتخاب شده بودند، در برابر بیمارگر Rhizoctonia solani AG2-2 ارزیابی شدند. ارزیابی مقاومت در کرت های کوچک بسته به ابعاد ۲×۱×۱ مترمکعب در برابر جدایه ای با توان بیماری زایی بالا انجام شد. قبل از کشت، کود حیوانی و کود شیمیایی به خاک کرت ها اضافه و بستر با متیل بروماید ضدعفونی شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴۲ تیمار و دو تکرار اجرا شد. گیاهان در مرحله رشد ده هفته ای توسط شش تا هشت عدد بذر ذرت آلوده به قارچ عامل بیماری در ناحیه طوقه، مایه زنی شدند. کرت ها بلافاصله بعد از مایه زنی آبیاری شدند. هشتاد روز پس از مایه زنی، ریشه ها از خاک خارج شدند و شدت آلودگی هر بوته با مقیاس کمی یک تا نه (یک مبین بوته سالم و نه مبین بوته مرده) تعیین شد. میانگین شدت آلودگی بوته های هر کرت به عنوان شاخص بیماری آن کرت منظور شده و مبنای مقایسه تیمارها قرار گرفت. براساس نتایج حاصل از مقایسه میانگین های دوساله آزمایش و تجزیه خوشه ای، سه رگه از نظر مقاومت به عامل بیماری و ۱۱ رگه از نظر شاخص برداشت نسبت به شاهد مقاوم (SB19) برتر تشخیص داده شدند. بقیه رگه ها با شاهد مقاوم در یک گروه آماری قرار داشتند، گرچه شاخص بیماری یکی از رگه ها نسبت به شاهد مقاوم بالاتر بود.