فرایند گرایش فلسفه سیاسی در ایران و اسلام

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فرایند گرایش فلسفه سیاسی در ایران و اسلام دارای ۳۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فرایند گرایش فلسفه سیاسی در ایران و اسلام  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فرایند گرایش فلسفه سیاسی در ایران و اسلام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فرایند گرایش فلسفه سیاسی در ایران و اسلام :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه سیاست- مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی

تعداد صفحات :۳۶

جریان اندیشگی سیاسی در تاریخ و جهان اسلام و ایران، به ویژه در اوج شکوفایی یعنی از قرن دوم تا هشتم هجری، دارای نگرش ها و گرایشات گوناگون بوده است. به یک اعتبار، اهم گرایشات عمده و اصلی در این دوره عبارتند از گرایش فلسفی سیاسی، فقهی سیاسی، علمی (اجتماعی) سیاسی و مدیریت عملی سیاسی یعنی کارگذاری سیاسی یا سیاستگزاری. هر یک از این گرایشات؛ با موضوع و منظر خاص، ماهیت مسائل ویژه خود را داشته و منابع و آثار و نیز موسسین و پیروان شاخص خویش را داراست. حتی این گرایشات هر کدام دارای خاستگاه، جایگاه و نقشی مشخص بوده و همچنین تاریخ و سیر تحولات معینی را دارد. گرایش فلسفی سیاسی، در گستره ساختار و سیر اندیشگی سیاسی، بسان بنیاد اندیشه و اندیشه ورزی سیاسی و زیربنای سایر گرایشات فکری سیاسی محسوب می گردد. این گرایش فکری سیاسی به عنوان پشتوانه نظری و علمی گرایش عملی و عینی سیاسی ایرانیان و در راستای آن، از پگاه تاریخ و در جهان ایرانی، پیشینه و ریشه هایی بس گسترده، گشن و استوار داشته و دارد. «حکمت جاویدان» که آمیزه ای از آموزه های حکمت دینی و حکمت عقلی یا فلسفی و (با نگاه) حکمت سیاسی محسوب می گردد، از اهم ویژگی های بارز قوم و سرزمین بارور و سترگ ایران می باشد. مکتب رهایی بخش و تعالی آفرین اسلامی نیز شرایط بهینه سازی این گرایش را فراهم ساخت. بر این مبانی و در این راستا، ایرانیان مسلمان و پیش و بیش از همه، حکیم ابونصر محمد فارابی در قرن ۴ ھ، موفق به تجدید، بازپردازی و سرانجام تاسیس و تولید نظام نظریه فلسفه سیاسی در ایران و جهان اسلام گردید. گرایشی که با بهره گیری از یافته های فلسفی سیاسی و مدنی پیشین و به ویژه یونانی به صورت داده اولیه، و با بازپردازی آنها بر مبانی دینی مدنی اسلامی و با ساختار و سابقه حکمی و عقلانی ایرانی بازسازی شد. این نگرش سیاسی تا حکمت متعالیه سیاسی صدرایی فرا رفته و در حکمت سیاست متعالی نظری و عملی امام خمینی بازتاب یافت. فرایندی که هم اینک در مرحله کاربری، عمل و آزمونی نوآمد قرار گرفته و چشم انداز تبیین نظری مبانی تحقق عملی و عینی توسعه اقتصادی، توامان با تعادل سیاسی و اجتماعی و در جهت تعالی معنوی و فرهنگی را فرا روی خود دارد. این فرایند بدین سان با چالش کارآمدی، به ویژه در کشاکش معرفتی، روشی، علمی و فلسفی نظری و حتی عملی و عینی سیاسی جاری و آتی مدرنیستی و پسامدرنیستی، مواجه بوده و راه برون رفت ایران اسلامی و جهان اسلامی و حتی جهان معاصر از بحران نسبیت و نیهیلیسم و فرارفت به سوی توسعه متعالی و تمدن جهانی انسانی و اسلامی می نماید. این مقاله که خود گزینش و اقتباسی از پژوهش و گزارش تفصیلی «گرایش فلسفی سیاسی در تاریخ و جهان اسلام و ایران» است. با همکاری دانشگاه تهران انجام پذیرفته و هم اینک به صورت کتابی مستقل و مبسوط تحت همین عنوان در جریان انتشار می باشد.

کلید واژه: گرایش، فلسفه سیاسی، ایران، اسلام، فارابی، فلسفه سیاسی متعالی