تعیین شیوع الکتروفیزیولوژیک آناستوموزمارتین گروبر در افراد نرمال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تعیین شیوع الکتروفیزیولوژیک آناستوموزمارتین گروبر در افراد نرمال دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تعیین شیوع الکتروفیزیولوژیک آناستوموزمارتین گروبر در افراد نرمال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تعیین شیوع الکتروفیزیولوژیک آناستوموزمارتین گروبر در افراد نرمال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تعیین شیوع الکتروفیزیولوژیک آناستوموزمارتین گروبر در افراد نرمال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : توانبخشی

تعداد صفحات :۵

هدف: ارتباط بین اعصاب مدیان و اولنار در ساعد که آناستوموز مارتین گروبر نامیده می شود، توسط مطالعات آناتومیک و یا الکترودیاگنوستیک قابل اثبات است. دانش این آناستوموز از اهمیت ویژه ای در ضایعات محیطی اعصاب مدیان و اولنار برخوردار است. بنابراین در قدم اول (به عنوان هدف اصلی) شیوع این آناستوموز در جوامع مختلف باید تعیین گردد. مطالعه اخیر در بیمارستان شهدای تجریش در سال ۱۳۸۱ انجام شده است.روش بررسی: مطالعه در یک گروه ۱۰۶ نفری (۲۱۲ دست) که از نظر اعصاب محیطی دستها کاملا سالم بودند، انجام شد و افراد دارای بیماریهای CTS، نوروپاتی اولنار و پلی نوروپاتی از مطالعه حذف شدند. تحریک Supramaximal روی اعصاب مدیان و اولنار در قسمتهای پروگزیمال و دیستال داده شده و CAMP از عضلات A.P.B. و A.D.M. و F.D.L. ثبت شد. معیارهای تشخیصی آناستوموز شامل : -۱ ارتفاع موج CAMP از عضله A.P.B و تحریک مدیان در قسمت پروگزیمال دیستال ۲- ارتفاع موج CAMP از عضله A.D.M. و تحریک اولنار در قسمت دیستال > پروگزیمال. ۳- ثبت CAMP از عضلات F.D.I. و یا A.D.M. و یا تحریک عصب مدیان در آرنج. یافته ها: در این مطالعه ۲۱۲ بازو (۵۰ درصد راست و ۵۰ درصد چپ) مورد بررسی قرار گرفت متوسط سنی بیماران ۲۶ سال بود و شامل محدوده ای بین ۱۵ تا ۴۵ سال می شد و ۵۲ نفر از بیماران زن بودند. ۱۱ نفر از ۱۰۶ بیمار مورد مطالعه بر اساس معیارهای تشخیصی دارای آناستوموز بودند که شیوع ۱۰.۳ درصد را شامل می شود. نسبت زن به مرد نیز ۷.۴ می باشد.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه شیوع آناستوموز حدودا ۱۰ درصد است در حالیکه در آخرین مطالعات دیگر شیوع آن ۳۴-۳۱ درصد گزارش شده است که برای اثبات آن لازم است مطالعات دیگری در سطح وسیعتری از جامعه به انجام برسد.

کلید واژه: آناستوموز مارتین – گروبر، پتانسیل عمل مرکب عضلانی، مطالعه هدایت عصبی، سندرم کانال مچ دستی