اثر اولانزاپین بر کسب و بیان حساسیت حرکتی ناشی از مورفین در موشهای آزمایشگاهی کوچک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر اولانزاپین بر کسب و بیان حساسیت حرکتی ناشی از مورفین در موشهای آزمایشگاهی کوچک دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر اولانزاپین بر کسب و بیان حساسیت حرکتی ناشی از مورفین در موشهای آزمایشگاهی کوچک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر اولانزاپین بر کسب و بیان حساسیت حرکتی ناشی از مورفین در موشهای آزمایشگاهی کوچک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر اولانزاپین بر کسب و بیان حساسیت حرکتی ناشی از مورفین در موشهای آزمایشگاهی کوچک :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی کوثر

تعداد صفحات :۱۰

هدف: اثر دوزهای مختلف اولانزاپین به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده های دوپامینی بر کسب و بیان حساسیت حرکتی ناشی از مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی نر نژاد N-MARI در محدوده وزنی ۳۰-۲۰ گرم بررسی شد.
روش بررسی: حیوانات ابتدا با استفاده از مورفین (۵ mg/kg، یکبار در روز برای سه روز و سپس ۵ روز استراحت) نسبت به آن حساسیت پیدا می کردند و سپس اولانزاپین در روز تست و ۲۰ دقیقه قبل از شروع آزمایش و یا ۲۰ دقیقه قبل از تزریق مورفین در روزهای القا حساسیت به آنها تزریق می شد. در یک آزمایش مقدماتی، دوزهای مختلف مورفین و اولانزاپین به حیوانات تزریق شد تا اثر این داروها بر القا فعالیت حرکتی مشخص شود.
یافته ها: آزمایش ها نشان داد که تجویز مورفین (۱۰ mg/kg و ۲۰) باعث افزایش حرکات حیوانات گردید. تجویز اولانزاپین (۱ mg/kg، ۲.۵ و ۵) نسبت به گروه سالین باعث کاهش فعالیت حرکتی حیوانات گردید. تجویز مورفین (۵ mg/kg، یکبار در روز) به حیوانات در سه روز متوالی و سپس پنج روز استراحت سبب القا حساسیت به مورفین در این حیوانات شد به نحوی که تجویز دوز بی اثر مورفین (۱ mg/kg) در این حیوانات سبب القا پاسخ شدید حرکتی شد. همچنین، تجویز اولانزاپین (۱ mg/kg، ۲.۵ و ۵) قبل از تجویز مورفین (۵ mg/kg) در روزهای القا حساسیت، سبب کاهش معنی دار کسب حساسیت حرکتی به مورفین به صورت وابسته به دوز گردید. تجویز اولانزاپین در دوزهای فوق در روز تست نیز بیان حساسیت به مورفین را بصورت غیروابسته به دوز کاهش داد.
نتیجه گیری: از این آزمایش ها استنباط می شود که اولانزاپین در حالیکه خود باعث کاهش فعالیت حرکتی حیوانات می شود، می تواند کسب و بیان حساسیت رفتاری به مورفین را در موشهای آزمایشگاهی کوچک نر نیز کاهش دهد.

کلید واژه: مورفین، گیرنده های دوپامینی، حساسیت رفتاری، موش کوچک آزمایشگاهی، اولانزاپین