عوامل تعیین کننده در انتخاب دوز دیگوکسین در بیماران قلبی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 عوامل تعیین کننده در انتخاب دوز دیگوکسین در بیماران قلبی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد عوامل تعیین کننده در انتخاب دوز دیگوکسین در بیماران قلبی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی عوامل تعیین کننده در انتخاب دوز دیگوکسین در بیماران قلبی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن عوامل تعیین کننده در انتخاب دوز دیگوکسین در بیماران قلبی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد

تعداد صفحات :۹

دیگوکسین از داروهای مهم دردرمان نارسائی احتقانی قلبی و آریتمی های فوق بطنی به شمار می رود . فاصله بین حداقل سطح سرمی مورد نیاز این دارو و حداکثر آن بسیار کم است. هدف از این مطالعه این است که آیا فاکتورهائی نظیر فعالیت کلیوی ، کلیرانس دارو ، سن بیمار و تداخل داروئی هنگام تجویز دیگوکسین لحاظ می شوند یا خیر ؟
این مطالعه به صورت آینده نگردر سال ۱۳۷۹ در یزد انجام گرفت. خصوصیات دموگرافیک ، نوع بیماری ، سابقه بیماریهای دیگر ، میزان فشار خون ، علائم کلینیکی و پارا کلینیکی ، آریتمی ها ، نتایج الکتروکاردیوگرام ، دوز دیگوکسین و طول مصرف آن و همچنین دیگر داروهای مورد مصرف ۱۵۲ بیمار در پرسشنامه ها منعکس و سطح سرمی دیگوکسین ، الکترولیتها ،اوره و کراتنین بیمار اندازه گیری میشد . سپس دوز هر شرکت کننده با توجه به فاکتورهای ذکر شده در بالا مورد بررسی قرار می گرفت.
بیماران بر حسب دوز مصرفی به ۵ گروه تقسیم شدند : یک قرص در روز (A) ، نصف قرص در روز (B)، یک قرص ۶ روز در هفته (C)، یک قرص ۵ روز در هفته (D) ، و نصف قرص پنج روز در هفته (E) . میانگین دوز دیگوکسین mcg/day 62.63 ± ۲۰۲.۵۶و میانگین سطح سرمی آن ng/ml 0.47 ± ۰.۹۵ بود. میـــانگیـــن سطـــح ســــرمی برای دوزهای E, D, C, B, A به ترتیب: ng/ml 0.40 ± ۱.۰۵ ، ۰.۴۱ ± ۰.۸۷ ، ۰.۳۷ ± ۰.۹۵، ۰.۵۱ ± ۰.۹۱ و ۰.۱۶ ± ۰.۹۴ بود .میانگین کلیرانس کراتنین ml/min/ 1.73 m 23.17 55.35 تفاوت چشمگیری مابین فعالیت کلیوی ۵ گروه دوزینگ دیده نشد (p > 0.05). تداخل داروئی در مورد کینیدین و آمیودارون در نظر گرفته شده بود ولی درباره تریامترین ، اسپیرنولاکتون و وراپامیل چنین نبود . سن و اختلالات الکترولیتی از عوامل دیگری بودند که هنگام دوزینگ مورد توجه قرار گرفته بودند . در مقابل به کلیرانس بعنوان نشانگر فعالیت کلیوی توجه ای نشده بود. بطور کلی ۳۲/۲۶ % از بیماران سطح زیر ng/ml 0.5 و ۴۷/۱۴% سطحی بالاتر از ng/ml 1.5 داشتند. ۹۷/۱% از بیماران به علت مسمومیت با دیگوگسین در بیمارستان بستری شدند. انتخاب دوز در بیماران بر اساس سن،‌ برآورد کلینیکی و نیاز بالینی و تجربه پزشک بوده است و عواملی نظیر فعالیت کلیوی و تداخلهای دارویی در نظر گرفته نشده اند که این امر سبب شده است بعضی از بیماران دوز ناکافی یا بیش از حد دریافت نمایند.

کلید واژه: دیگوکسین ، دوز، سطح ثابت ، تداخل داروئی ، مسمومیت