اثر لیندان بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موشهای سوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر لیندان بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موشهای سوری دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر لیندان بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موشهای سوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر لیندان بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موشهای سوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر لیندان بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موشهای سوری :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: لیندان یک هیدروکربن کلرینه شده با خاصیت حشره کشی است. از این دارو در انسان و حیوانات جهت از بین بردن انگل های خارجی استفاده می شود. نشان داده شده است که این دارو هم بصورت حاد وهم مزمن در پستانداران یک عامل ایجاد کننده تشنج است. این مطالعه به بررسی مکانیسم (های) دخیل درتشنج زایی لیندان و چگونگی درمان آن در موشهای سوری می پردازد. مواد و روش ها: پس از تعیین آستانه تشنج ناشی از پنتلن تترازول (PTZ) در موشهای سوری، دوزهای۱۰،۵ و mg/kg 15 لیندان بصورت داخل صفاقی تزریق و اثر آنها بر آستانه تشنجات ناشی از PTZ بررسی گردید. سپس اثر داروهای آیورمکتین (۴۰،۲۰ و mg/kg 60)، کاربامازپین (۲۰،۱۰ و۴۰ mg/kg ) و کلونازپام (۰.۲۵،۰.۱و mg/kg 0.5) بر آستانه تشنجات ناشی از PTZ با تزریق صفاقی هر یک از این داروها تعیین شده و سپس اثر آنها بر تاثیر لیندان روی آستانه تشنجات ناشی از PTZ با تزریق هر یک از داروهای مذکور قبل از دوز mg/kg 15 لیندان مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج بدست آمده آستانه تشنجات ناشی از PTZ را در موشهای سوری گروه کنترل۰.۵۶ mg/kg ±۳۵.۲۹ نشان داد. لیندان، آیورمکتین، کلونازپام و کاربامازپین به ترتیب باعث کاهش، افزایش، افزایش و افزایش آستانه تشنجات ناشی از PTZ به ترتیب بصورت افزایش، افزایش و افزایش بود.نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج زایش و افزایش آستانه تشنجات ناشی از این مطالعه نشان داد که مکانیسم اصلی تشنجات ناشی از لیندان درگیری سیستم مهاری GABA بوده و نیز کانال های سدیمی نیز ممکن است به طور مستقیم یا غیر مستقیم در تشنج زایی لیندان نقش داشته باشند که این مساله نیاز به بررسی بیشتر دارد. همچنین نتایج حاصل نشان داد که کلونازپام برای درمان سمیت عصبی لیندان از دو داروی دیگر یعنی آیورمکتین و کاربامازپین مناسب تر است.

کلید واژه: لیندان، آیورمکتین، کاربامازپین، پنتلن تترازول، آستانه تشنج