بررسی احتمال پتانسیل آللوپاتی (دگرآسیبی) شبدر ایرانی و برسیم بر رشد گیاهچه علفهای هرز پیچک، تاج خروس، چاودار و خردل وحشی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی احتمال پتانسیل آللوپاتی (دگرآسیبی) شبدر ایرانی و برسیم بر رشد گیاهچه علفهای هرز پیچک، تاج خروس، چاودار و خردل وحشی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی احتمال پتانسیل آللوپاتی (دگرآسیبی) شبدر ایرانی و برسیم بر رشد گیاهچه علفهای هرز پیچک، تاج خروس، چاودار و خردل وحشی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی احتمال پتانسیل آللوپاتی (دگرآسیبی) شبدر ایرانی و برسیم بر رشد گیاهچه علفهای هرز پیچک، تاج خروس، چاودار و خردل وحشی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی احتمال پتانسیل آللوپاتی (دگرآسیبی) شبدر ایرانی و برسیم بر رشد گیاهچه علفهای هرز پیچک، تاج خروس، چاودار و خردل وحشی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : بیماریهای گیاهی

تعداد صفحات :۱۸

این پژوهش، به منظور مقایسه پتانسیل احتمالی آللوپاتی عصاره های شبدر ایرانی و برسیم بر رشد گیاهچه های علفهای هرز پیچک، تاج خروس، چاودار و خردل وحشی صورت گرفت. بخش هوایی دو گونه شبدر (شبدر ایرانی و شبدر برسیم) در مرحله گلدهی، جمع آوری و خشک شد. به ۵ گرم ماده خشک شده، ۱۵۰ میلی لیتر آب (برای عصاره آبی) یا متانول (برای عصاره آلی) افزوده شد و ۱۲ ساعت در دمای اتاق روی همزن مکانیکی قرار گرفت. سه غلظت عصاره آبی و آلی، یعنی ۳۳.۳ گرم در لیتر (غلظت ۱)، ۱۶.۷ گرم در لیتر (غلظت ۰.۵) و ۸.۳ گرم در لیتر (غلظت ۰.۲۵) تهیه گردید. بذرها در ظروف پتری محتوی این عصاره ها قرار گرفتند. آب مقطر، بعنوان شاهد مورد استفاده قرارگرفت. پس از دو هفته، طول هیپوکوتیل و ریشه گیاهچه های علفهای هرز تعیین شد. بطورکلی، با افزایش غلظت عصاره های آبی و آلی هر دو گونه شبدر، رشد ریشه گیاهچه های علفهای هرز، روند رو به کاهشی نشان داد. بیشترین و کمترین کاهش رشد ریشه، به ترتیب در “تاج خروس” و “پیچک” مشاهده گردید. پاسخ هیپوکوتیل گیاهچه ها، برحسب گونه علف هرز و نوع عصاره، متغیر بود. بیشترین و کمترین کاهش رشد هیپوکوتیل، به ترتیب در “خردل وحشی” و “پیچک” مشاهده گردید. در مقایسه با عصاره آبی، عصاره آلی، اثر بازدارندگی بیشتری بر رشد گیاهچه علفهای هرز داشت. در مقایسه با شبدر ایرانی، شبدر برسیم بازدارنده قویتر رشد گیاهچه علفهای هرز بود. بدین ترتیب، بنظر می رسد مقدار آللوکمیکالها در این دو گونه شبدر، با یکدیگر متفاوت است. در بین علفهای هرز، پیچک تحمل بیشتری نسبت به آللوکمیکالهای این دو گونه شبدر دارد.

کلید واژه: آللوپاتی، شبدر ایرانی، شبدر برسیم، رشد گیاهچه