بررسی تاثیر روش های تلقیح مصنوعی سرویکال و رحمی بر نتایج آبستنی میش های شال در خارج از فصل تولید مثل

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر روش های تلقیح مصنوعی سرویکال و رحمی بر نتایج آبستنی میش های شال در خارج از فصل تولید مثل دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر روش های تلقیح مصنوعی سرویکال و رحمی بر نتایج آبستنی میش های شال در خارج از فصل تولید مثل  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر روش های تلقیح مصنوعی سرویکال و رحمی بر نتایج آبستنی میش های شال در خارج از فصل تولید مثل،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر روش های تلقیح مصنوعی سرویکال و رحمی بر نتایج آبستنی میش های شال در خارج از فصل تولید مثل :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم کشاورزی و منابع طبیعی

تعداد صفحات :۸

تعداد ۴۰ راس میش ۲ تا ۴ ساله شال متعلق به موسسه تحقیقات دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران انتخاب شد. در فصل بهار همزمانی فحلی بوسیله استفاده از سیدر دارای هورمون پروژسترون به مدت ۱۲ روز و تزریق ۳۰۰ واحد بین الملل هورمون PMSG در زمان خارج سازی سیدر انجام شد. اسپرم از پنج راس قوچ شال بوسیله مهبل مصنوعی اخذ و پس از ارزیابی، نمونه های مناسب با یکدیگر مخلوط شدند. رقیق سازی اسپرم با شیر استریلیزه و هموژنیزه گاو در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد انجام شد. پایوت های ۰.۲ میلی لیتری از اسپرم رقیق شده، پر گردید و در دمای ۱۸ سانتی گراد تا ۴ ساعت مورد استفاده قرار گرفت. میش های فحل پس از شناسایی بوسیله قوچ تیزر به دو گروه تقسیم و به روش های سرویکال و رحمی تلقیح مصنوعی شدند. پنجاه ساعت پس از تزریق هورمون PMSG، توسط پیپت تلقیح مصنوعی مخصوص با عبور از چین های سرویکس، اسپرم وارد چین های سرویکس و بدنه رحم و تلقیح انجام گردید. میزان بازگشت به فحلی ۱۶ تا ۱۷ روز با شمارش میش های فحل و تشخیص آبستنی ۳۰ روز پس از تلقیح مصنوعی به روش سونوگرافی رکتال انجام شد. نتایج نشان داد که میزان فحلی و عدم بازگشت به فحلی میش ها صد در صد بود. میانگین آبستنی میش ها ۴۷.۵ درصد بود که به ترتیب در میش های جوان و مسن ۵۲ و ۴۳ بود. میزان آبستنی در میش ها پس از تلقیح مصنوعی به روش سرویکال ۴۲.۵ و به روش رحمی ۵۲.۵ درصد بود. نتایج نشان داد که اثر مکان تزریق اسپرم بر نتایج آبستنی میش های تلقیح شده معنی دار نبود (P>0.05).

کلید واژه: تلقیح مصنوعی میش، نژاد شال