ژنتیک نفروپاتی دیابتی: بررسی نقش ژن TGF-?1

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ژنتیک نفروپاتی دیابتی: بررسی نقش ژن TGF-?1 دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ژنتیک نفروپاتی دیابتی: بررسی نقش ژن TGF-?1  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ژنتیک نفروپاتی دیابتی: بررسی نقش ژن TGF-?1،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ژنتیک نفروپاتی دیابتی: بررسی نقش ژن TGF-?1 :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران)

تعداد صفحات :۹

مقدمه: نفروپاتی دیابتی هنوز هم یکی از شایع‌ترین علل نارسایی پیشرفته کلیوی محسوب می گردد. یکی از موانع موجود در پیشگیری مؤثرتر از این عارضه، ماهیّت پیچیده و نقش سیّالی است که زمینه ژنتیکی افراد دیابتی در زمینه هدایت و هماهنگیOrchestrating)) میان علل شناخته و ناشناخته این عوارض در قالب استعداد و یا مقاومت میزبان از خود نشان می دهند.
بررسی تأثیرات منفرد هر ژن با اولویت ژن هایی که دخالت آنها در ایجاد و یا پیشرفت فنوتیپ مورد مطالعه، توجیه بیولوژیک دارد، تنها رویکرد مطالعاتی است که برای غلبه بر پیچیدگی(Complexity) و تجزیه (Dissection) زیرساخت ژنتیکی بیماریهای کمپلکس (مثل نفروپاتی دیابتی)، در دسترس محققین قرار دارد.
روش‌ها: در قالب یک “Association Study”، تاثیرات و قابلیت‌های فنوتیپیک پلی‌مورفیسم‌های ژن TGF-1در کدون های ۱۰ T/C)*869 +) و G/C)*915+) 25 در پیدایش و کنترل شدت نفروپاتی دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک ((T1DM مورد مطالعه قرار گرفت. میزان فراوانی آلل/ ژنوتیپ حاصله از پلی‌مورفیسم‌های‌ ژن‌ مذکور که توسط روش PCR – ARMS تایپ گردید، در دو گروه بیمار (۲۴۸ نفر:۸۶ DN+ و۱۶۲ DN) و کنترل سالم (۱۱۳ نفر) که همگی “بریتانیایی- قفقازی” بوده‌اند، بررسی گردید.
یافته‌ها: تفاوت معناداری در توزیع فراوانی آلل‌های پلی‌مورفیک ژن TGF-1 بین گروه‌ها و زیرگروه‌های افراد مورد مطالعه مشاهده نشد P=NS)).
نتیجه‌گیری: این عدم تفاوت در توزیع آلل‌ها/ ژنوتیپ‌ها، می‌تواند تا حدودی “قابلیت عملکردی” (Functionality) (و البته پتانسیل پروگنوستیک) پلی‌مورفیسم‌های مورد مطالعه را در سطح ژنی به عنوان نشانگرهایی “قابل اعتماد”، زیر سوال ببرد. تاکید مجدد برعدم وجود رابطه قطعی و دایمی بین “ژنوتیپ- فنوتیپ” در بیماری‌های پیچیده، می‌تواند پیام مطالعه حاضر باشد. البته این نتیجه (عدم پیوستگی) می تواند نتیجه ای “کاذب” نیز فرض گردد و آن حالتی است که به علت “کشنده” بودن نفروپاتی دیابتی، بخشی از بیمارانی که حامل “ژنوتیپ‌های پرخطر” بوده اند، به علت مرگ از جمعیت مورد مطالعه، حذف قبلی شده اند.

کلید واژه: TGF-1، ژنوتیپ، فنوتیپ، پلی مورفیسم، نفروپاتی دیابتی