بررسی اثر ال- کارنیتین بر روی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی – پرفیوژن مجدد در قلب ایزوله موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر ال- کارنیتین بر روی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی – پرفیوژن مجدد در قلب ایزوله موش صحرایی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر ال- کارنیتین بر روی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی – پرفیوژن مجدد در قلب ایزوله موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر ال- کارنیتین بر روی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی – پرفیوژن مجدد در قلب ایزوله موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر ال- کارنیتین بر روی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی – پرفیوژن مجدد در قلب ایزوله موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم دارویی (pharmaceutical sciences)

تعداد صفحات :۸

کارنیتین یک ماده بیولوژیک حیاتی در انتقال اسیدهای چرب به داخل میوسیتها و تولید انرژی مورد نیاز قلب از طریق بتا – اکسیداسیون اسیدهای چرب است. پیرامون اثرات محافظت قلبی داروی ال- کارنیتین نظیر تاثیر بر روی وسعت ناحیه انفارکت در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد گزارشهای اندکی وجود دارد لذا اثرات این دارو بر روی اندازه انفارکت در قلب ایسکمیک موش صحرایی بررسی شد. موشهای صحرایی نر از نژاد SD با وزن ۳۳۰-۲۷۰ گرم به صورت تصادفی به ۵ گروه ۶ عددی (یک گروه کنترل و چهار گروه تست) تقسیم شده و بعد از بیهوشی با پنتو باربیتال سدیم (۵۰-۶۰ mg/kg-ip)، قلب آنها به سرعت ایزوله گردید و پس از اتصال به دستگاه لانگندورف، محلول کربس محتوی گاز کاربوژن (۹۵% اکسیژن و ۵% دی اکسید کربن) با فشار ثابت و دمای ۳۷ درجه برقرار شد. موشهای صحرایی گروه کنترل در طول زمان تثبیت (استابیلیزاسیون) و نیز ۳۰ دقیقه ایسکمی ناحیه ای و ۱۲۰ دقیقه پرفیوژن مجدد محلول کربس معمولی دریافت داشتند در حالیکه به محلول کربس گروههای تست در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد، به ترتیب غلظتهای ۰.۵ و ۲.۵، ۳.۷۵ و ۵ میلی مول ال – کارنیتین افزوده شد. پس از اتمام پرفیوژن مجدد، قلب موشهای صحرایی با محلول ۱% Evans Blue رنگ آمیزی شده و به چند قطعه بریده شدند و با محلول ۱% تری فنیل تترازولیوم کلراید مجاور شده و در فرمالین ثابت گردیدند. سپس سایز نواحی انفارکته با روش پلانیمتری اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن غلظتهای ۰.۵، ۲.۵، ۳.۷۵ و ۵ میلی مول ال – کارنیتین به داخل محلول کربس در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد موجب کاهش کاملا معنی دار در وسعت ناحیه انفارکته در قلب ایزوله موشهای صحرایی گروههای تست در مقایسه با گروه کنترل گردید (p<0.001). درصد ناحیه انفارکته در گروه کنترل ۴۶.۲۹±۳.۴۶ درصد بود اما در گروههای تست که غلظتهای ۰.۵، ۲.۵، ۳.۷۵ و ۵ میلی مول از دارو دریافت داشته بودند، به ترتیب به ۲۷±۲.۸۵ درصد، ۲۵.۵۳±۵.۴۰ درصد، ۱۹.۵۳±۴.۸۸ درصد و ۱۵.۶۸±۲.۷۸ درصد کاهش یافتند. کاهش درصد ناحیه انفارکته در قلب ایزوله موشهای صحرایی گروههای تست در محدوده غلظتهای ۰.۵ الی ۵ میلی مول ال – کارنیتین وابسته به دوز بود. مقایسه درصد ناحیه انفارکته در قلب ایزوله موشهای صحرایی بین گروههای تست با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نشان نداد (p>0.05). این مطالعه، وجود اثرات محافظتی ال – کارنیتین بر علیه آسیب های ایسکمیک قلب و کاهش اندازه انفارکت در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد را نشان داد.

کلید واژه: ال – کارنیتین، اندازه انفارکت، قلب ایزوله، موش صحرایی