بررسی روند شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در بزرگسالان ساکن منطقه ۱۳ تهران در سالهای ۸۱-۱۳۷۸: مطالعه قند و لیپید تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی روند شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در بزرگسالان ساکن منطقه ۱۳ تهران در سالهای ۸۱-۱۳۷۸: مطالعه قند و لیپید تهران دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی روند شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در بزرگسالان ساکن منطقه ۱۳ تهران در سالهای ۸۱-۱۳۷۸: مطالعه قند و لیپید تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی روند شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در بزرگسالان ساکن منطقه ۱۳ تهران در سالهای ۸۱-۱۳۷۸: مطالعه قند و لیپید تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی روند شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در بزرگسالان ساکن منطقه ۱۳ تهران در سالهای ۸۱-۱۳۷۸: مطالعه قند و لیپید تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در پزشکی

تعداد صفحات :۹

سابقه و هدف: بررسیهای اخیر حاکی از افزایش شیوع هشداردهنده چاقی در سراسر جهان است. هدف از این تحقیق، بررسی روند شیوع چاقی در بزرگسالان ساکن منطقه ۱۳ تهران طی سه سال می باشد.مواد و روشها: ۲۱۰۲ نفر از افراد ۲۰ تا ۸۰ ساله که در هر دو مرحله اول و دوم مطالعه قند و لیپید تهران در طی سالهای ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۱ شرکت کرده بودند، مورد ارزیابی های تن سنجی قرار گرفتند. وزن، قد، دور کمر و دور باسن طبق پروتکل IOTF اندازه گیری و نمایه توده بدنی (BMI) محاسبه شد. شیوع اضافه وزن و چاقی به ترتیب بر اساس BMI=25-29.9 و BMI30 تعریف گردید. چاقی شکمی به صورت نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) بیشتر یا مساوی ۰.۸ در زنان و WHR بیشتر یا مساوی ۰.۹ در مردان در نظر گرفته شد. گروههای سنی به ۶ رده، ۲۹-۲۰، ۳۹-۳۰، ۴۹-۴۰، ۵۹-۵۰، ۶۹-۶۰ و ۷۹-۷۰ تقسیم و شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در گروههای مختلف سنی و به تفکیک جنس بررسی شد. یافته ها: در مردان میانگین BMI از ۲۶.۱±۴.۱ به ۲۶.۷±۴.۱kg/m2 و WHR از ۰.۹۲ به ۰.۹۵ به ترتیب از سال ۱۳۷۸ به ۱۳۸۱ افزایش یافت (P<0.001). میانگین BMI زنان در همین سالها از ۲۷.۸±۴.۹ به ۲۸.۷±۵.۹kg/m2 رسید (P<0.001). میانگین WHR زنان در سال ۱۳۷۸، ۰.۸۴±۰.۰۸ و در سال ۱۳۸۱، ۰.۸۸±۰.۰۸ بود (P<0.001). در فاصله سالهای ۷۸ تا ۸۱ شیوع چاقی در زنان از ۳۲.۷ به ۴۰.۳ (P<0.05) و در مردان از ۱۶.۵ به ۲۰.۸ درصد افزایش یافت. شیوع اضافه وزن در زنان در سالهای ۷۸ و ۸۱ به ترتیب ۴۰ و ۳۹.۵ درصد و در مردان ۴۲.۵ و ۴۶ درصد بود. ۶۳.۱% از مردان و ۶۷.۱% از زنان در سال ۱۳۷۸ و ۷۹.۵% از مردان و ۸۲.۱% از زنان در سال ۱۳۸۱ چاقی شکمی داشتند. بیشترین میزان روند شیوع چاقی مربوط به گروه سنی ۳۹-۳۰ سال و بیشترین میزان روند شیوع چاقی شکمی مربوط به گروه سنی ۲۹-۲۰ سال بود. نتیجه گیری: نتایج حاکی از افزایش شیوع چاقی در طی سه سال در ساکنین منطقه ۱۳ تهران می باشد. ضرورت آموزشها و برنامه های هدفدار جهت اصلاح شیوه زندگی و تغذیه صحیح به منظور پیشگیری و کاهش شیوع ابتلا به اضافه وزن و چاقی خاطر نشان می گردد.

کلید واژه: چاقی، اضافه وزن، روند، نمایه توده بدن، تهران.