مقاله بررسی همراهی چندشکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع ۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی همراهی چندشکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع ۲ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی همراهی چندشکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع ۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی همراهی چندشکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع ۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی همراهی چندشکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع ۲ :

مقاله بررسی همراهی چندشکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع ۲ که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران) از صفحه ۱۲۳ تا ۱۲۹ منتشر شده است.
نام: بررسی همراهی چندشکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع ۲
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله پلی مورفیسم
مقاله رزیستین
مقاله دیابت نوع ۲

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: اخیرا رزیستین به عنوان یک آدیپوکین مهم مورد توجه قرار گرفته که ممکن است در ارتباط بین چاقی و مقاومت به انسولین نقش داشته باشد. بررسی پلی مورفیسم های ژن رزیستین، به خصوص در ناحیه پروموتور آن با سطح سرمی رزیستین و ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم -۴۲۰ C/G ژن رزیستین با دیابت نوع ۲ در جمعیت ایرانی می باشد.
روش ها: مطالعه حاضر بر روی ۴۷ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ و ۶۶ فرد سالم به عنوان گروه کنترل انجام گرفت. از نمونه های خون کامل شرکت کنندگان، استخراج DNA صورت گرفت. از طریق PCR-RFLP وضعیت پلی مورفیسم و میزان آلل های C و G جمعیت مورد مطالعه مشخص گردید. سپس ارتباط بین ژنوتیپ ها و متغیرهای بالینی و بیوشیمیایی نظیر سن ابتلا در بیماران، قندخون ناشتا و HbA1C بررسی گردید.
یافته ها: فراوانی ژنوتیپ CC در افراد دیابتی (%۴۸۹) حدود دو برابر افراد سالم (%۲۴۲) بود و خطر نسبی ژنوتیپ CC برای دیابت ۲۹۹ (فاصله اطمینان ۱۳۴-۶۶۸:%۹۵) برآورد گردید (P=0.009). فراوانی آلل C در افراد دیابتی بالاتر از افراد سالم بود که البته این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود (P=0.13). همچنین افراد دیابتی مبتلا به دیابت نوع ۲ که دارای ژنوتیپ CC بودند، نسبت به سایر ژنوتیپ ها دارای کمترین سن ابتلا و بالاترین میزان قندخون ناشتا و HbA1C بودند؛ البته این اختلاف ها از نظر آماری معنادار نبودند.
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که چندشکلی پرتوموتور ژن رزیستین، با دیابت نوع ۲ همراهی دارد به طوری که ژنوتیپ CC در مقابل CG و GG، شانس ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می دهد.