دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور بررسی اثر مصرف مزمن مورفین بر فعالیت غده تیرویید در موش های صحرایی نر
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
بررسی اثر مصرف مزمن مورفین بر فعالیت غده تیرویید در موش های صحرایی نر دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد بررسی اثر مصرف مزمن مورفین بر فعالیت غده تیرویید در موش های صحرایی نر کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر مصرف مزمن مورفین بر فعالیت غده تیرویید در موش های صحرایی نر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن بررسی اثر مصرف مزمن مورفین بر فعالیت غده تیرویید در موش های صحرایی نر :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
تعداد صفحات :۸
مقدمه: محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز در انواع وابستگی های دارویی، به خصوص اعتیاد به مواد مخدر تحت تاثیر قرار می گیرد. با توجه به نقش کلیدی تیرویید در فعالیت های حیاتی انسان و ارتباط مستقیم تیرویید با محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز، این مطالعه به بررسی اثر مزمن مورفین (وابستگی به مورفین) بر ترشحات تیرویید پرداخته است. شاید بتوان از نتایج این مطالعه برای درمان بیماران معتاد که علاوه بر تغییرات روانی با تغییرات فیزیولوژیک بدن هم رو به رو هستند استفاده کرد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی موش های صحرایی نر نژاد ویستار انجام گرفت. اندازه گیری غلظت هورمون های T3، T4، و TSH در سرم جدا شده از خون رترو اوربیتال رت ها توسط کیت های هورمونی و به روش الیزا انجام پذیرفت (گروه شاهد n=50). سپس با مصرف ۲۱ روزه مورفین (خوراکی و از طریق آب آشامیدنی) موش ها معتاد شدند. با خونگیری مجدد از موش ها اندازه گیری هورمون ها مجددا (گروه معتادn=50) انجام گرفت. در مرحله بعد موش های معتاد به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول با تزریق نالوکسان (۲mg/kg) سندروم ترک فارماکولوژیک ایجاد شد (نالوکسان پس تیمار). در گروه دوم با قطع مصرف مورفین (بعد از ۲۱ روز) علایم سندروم ترک فیزیولوژیک مشاهده و بررسی شد. پس از بروز علایم سندروم ترک در دو گروه فیزیولوژیک و فارماکولوژیک، خونگیری و اندازه گیری های هورمونی مجددا انجام گرفت. در گروه جداگانه ای قبل از مصرف مزمن مورفین، نالوکسان به صورت پیش تیمار تزریق و سپس مقادیر هورمونی اندازه گیری و با گروه های دیگر مقایسه شد (n=20). یافته ها: مقادیر T3،T4 و TSH طی مصرف مزمن مورفین به ترتیب ۱۷.۸۳ و ۳۹.۱۵ درصد کاهش یافت،TSH بدون تغییر بود و T3UP به میزان ۱۸.۱۶ درصد افزایش معنی دار یافت. مصرف نالوکسان پس تیمار (ترک فارماکولوژیک) سبب افزایش معنی دار اثر کاهشی مورفین بر T3 و کاهش اثر افزایشی مورفین بر T3UP گردید. تزریق نالوکسان پیش تیمار در هیچ یک از اثرات مورفین بر هورمون های مذکور تغییر معنی داری ایجاد نکرد.نتیجه گیری: کاهش T3 و T4 در دوره مصرف مزمن مورفین و عدم تغییر بارز میزان TSH در این دوره نشان دهنده عواملی است که خارج از محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز در تغییر این هورمون ها موثر است. با توجه به افزایش معنی دار T3UP در دوره مصرف مزمن مورفین، احتمال افزایش ساخت پروتیین های متصل شونده به هورمون های تیروییدی بالا رفته به این ترتیب می توان کاهش هورمون های مذکور را طی مصرف مزمن مورفین توجیه کرد.
کلید واژه: اعتیاد، سندروم ترک، تیروکسین، تری‌یدو‌تیرونین، هورمون تحریک کننده غده تیرویید، موش صحرایی
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
