بررسی میزان ایمونوگلبولین های IgA، IgM و IgG در کم خونی ناشی از فقرآهن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان ایمونوگلبولین های IgA، IgM و IgG در کم خونی ناشی از فقرآهن دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان ایمونوگلبولین های IgA، IgM و IgG در کم خونی ناشی از فقرآهن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان ایمونوگلبولین های IgA، IgM و IgG در کم خونی ناشی از فقرآهن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان ایمونوگلبولین های IgA، IgM و IgG در کم خونی ناشی از فقرآهن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : افق دانش

تعداد صفحات :۶

زمینه و هدف: ایمونوگلبولین ها از دسته گلیکوپروتیین ها هستند که در سرم و مایعات بافتی تمام پستانداران وجود دارند و در میان پنج کلاس ایمونوگلبولین ها در انسان، سه کلاس IgG، IgA و IgM در مقابل عوامل بیگانه از اهمیت بیشتری برخوردارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان ایمونوگلبولین ها در کم خونی ناشی از فقر آهن انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مورد- شاهدی، ۹۰ نفر از مراجعه کنندگان به آزمایشگاه مرکزی یزد که دارای علایم کلینیکی کم خونی بودند و فریتین آنها از کمتر از ۱۰mg/dl بود، مورد تحقیق قرار گرفتند (گروه مورد)؛ این افراد هیچ بیماری مشخص دیگری نداشتند و در ۴ ماه گذشته تزریق ایمونوگلبولین یا واکسن انجام نداده بودند؛ همچنین ۹۰ نفر مراجعه کننده که سالم و فاقد علایم کلینیکی کم خونی بودند و از نظر سن و جنس با افراد گروه مورد هماهنگ بودند، به عنوان گروه شاهد، انتخاب شدند. از افراد هر دو گروه به میزان ۵cc خون وریدی گرفته و داخل لوله ساده ریخته شد؛ ۴ ساعت بعد سرم آن جدا و در فریزر در دمای -۸۰C نگهداری شد؛ ایمونوگلبولین های IgG، IgM و IgA به روش انتشار شعاعی ساده (SRID) و مقدار فریتین آن به روش ELISA اندازه گیری شد. اطلاعات با استفاده از آزمونهای آماری Chi-Square و t مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از ۹۰ نفر افراد دارای کمبود فریتین، ۱۷ نفر (۱۸.۸۸%) در گروه سنی ۱-۱۹، ۴۳ نفر (۴۷.۷۷%) در گروه سنی ۲۰-۲۹ سال و ۳۰ نفر (۳۳.۳۳%) در گروه سنی ۳۰-۵۹ سال قرار داشتند. میانگین IgG در افراد گروه مورد ۸۷۷.۳۳mg/dl و در افراد گروه شاهد ۱۰۴۸.۷mg/dl و اختلاف آنها از نظر آماری معنی دار بود (P=0.001). میانگین IgM در افراد گروه مورد ۱۳۴.۲mg/dl و در گروه شاهد ۱۳۸.۹۲mg/dl بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.487). میانگین IgA در گروه مورد ۱۴۹.۸۲mg/dl و در گروه شاهد ۱۷۹.۳۳mg/dl و اختلاف آنها معنی دار بود (P=0.002). تفاوت وضعیت ایمونوگلبولین ها در دو گروه مورد و شاهد از نظر IgG و IgA معنی دار بود (به ترتیب P=0.000 و P=0.003) ولی از نظر IgM معنی دار نبود (P=0.756). میزان همبستگی فریتین با ایمونوگلبولین ها در هیچ از یک گروههای مورد مطالعه معنی دار نبود. نتیجه گیری: در این تحقیق، میانگین ایمونوگلبولین های IgG و IgA در افراد با کمبود فریتین به طور معنی داری کمتر از افراد با فریتین نرمال بود.

کلید واژه: ایمونوگلبولین، کم خونی، فریتین