هیپوتیروییدی پس از پرتودرمانی در کودکان مبتلا به بدخیمی: پیگیری ۵ ساله – مرکز پزشکی سیدالشهدا (ع) – اصفهان ۱۳۷۸

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 هیپوتیروییدی پس از پرتودرمانی در کودکان مبتلا به بدخیمی: پیگیری ۵ ساله – مرکز پزشکی سیدالشهدا (ع) – اصفهان ۱۳۷۸ دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد هیپوتیروییدی پس از پرتودرمانی در کودکان مبتلا به بدخیمی: پیگیری ۵ ساله – مرکز پزشکی سیدالشهدا (ع) – اصفهان ۱۳۷۸  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی هیپوتیروییدی پس از پرتودرمانی در کودکان مبتلا به بدخیمی: پیگیری ۵ ساله – مرکز پزشکی سیدالشهدا (ع) – اصفهان ۱۳۷۸،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن هیپوتیروییدی پس از پرتودرمانی در کودکان مبتلا به بدخیمی: پیگیری ۵ ساله – مرکز پزشکی سیدالشهدا (ع) – اصفهان ۱۳۷۸ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در علوم پزشکی

تعداد صفحات :۶

مقدمه: بیماریهای بدخیم در کودکان وفور زیادی دارند. برای درمان این تومورها از رادیوتراپی استفاده می­شود که این امر سبب بروز مشکلات غددی می­گردد. در این میان غده تیرویید آسیب­پذیری خاصی در مقابل رادیوتراپی دارد.
روشها: در یک مطالعه مقطعی ۱۸۰ کودک ۱ تا ۲۰ ساله مبتلا به بدخیمی که از تاریخ ۱/۷/۷۲ لغایت ۱/۷/۷۷ برای پرتودرمانی به بخش رادیوتراپی بیمارستان سیدالشهدا(ع) در شهر اصفهان مراجعه نموده و زنده بودند انتخاب شدند.
اطلاعات لازم (جنس، سن، دُز اشعه، تعداد جلسات، منطقه رادیوتراپی و نوع بدخیمی) از پرونده­ها استخراج گردید. از بیماران دعوت به عمل آمد و نمونه خون برای آزمایش T4، TSH،FT4 گرفته شد. T4، FT4 به روش RIA و TSH به روش IRMA اندازه­گیری شد.
نتایج: فراوانی نسبی هیپوتیروییدی ۱۲.۲ درصد بود. اختلاف معنی­داری در دُز اشعه و تعداد جلسات رادیوتراپی بین گروه هیپوتیرویید و یوتیرویید مشاهده نشد (P>0.05). اختلاف سنی و جنسی بین افراد با یا بدون هیپوتیروییدی وجود نداشت (P>0.05). جلسات دریافت اشعه در گروهی که هیپوتیرویید نبودند ۱۲.۴۲±۲۲.۰۳ و افراد هیپوتیروئید ۷.۱۲±۲۳.۱۲ بود (P>0.05). 45.8 درصد افراد هیپوتیرویید شده رادیوتراپی به ناحیه گردن داشتند که این اختلاف در مقایسه با مطالعات مناطق دیگر معنی­دار بود (P<0.0001).
بحث: هیپوتیروییدی می­تواند به علت رادیوتراپی ایجاد گردد ولی سن و جنس، دُز اشعه و تعداد جلسات رادیوتراپی در ایجاد آن نقشی ندارند و آنچه مهم است منطقه دریافت اشعه است. در پیگیری طولانی احتمالاً تعدادی از بیماران یوتیرویید، هیپوتیرویید خواهند شد. توصیه می­شود عملکرد تیرویید بیماران رادیوتراپی شده قبل از شروع درمان و سپس سالانه کنترل شود و در صورت ایجاد هیپوتیروییدی درمان گردند تا مانع یادگیری، رشد و بلوغ آنها نشود.

کلید واژه: هیپوتیروییدی، رادیوتراپی بدخیمی