نقش ساختار صنعت نساجی و استراتژیهای تجاری بر قاچاق پارچه و بررسی سازمان قاچاق پارچه در استان سیستان و بلوچستان (مطالعه موردی، زاهدان و زابل)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش ساختار صنعت نساجی و استراتژیهای تجاری بر قاچاق پارچه و بررسی سازمان قاچاق پارچه در استان سیستان و بلوچستان (مطالعه موردی، زاهدان و زابل) دارای ۳۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش ساختار صنعت نساجی و استراتژیهای تجاری بر قاچاق پارچه و بررسی سازمان قاچاق پارچه در استان سیستان و بلوچستان (مطالعه موردی، زاهدان و زابل)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش ساختار صنعت نساجی و استراتژیهای تجاری بر قاچاق پارچه و بررسی سازمان قاچاق پارچه در استان سیستان و بلوچستان (مطالعه موردی، زاهدان و زابل)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش ساختار صنعت نساجی و استراتژیهای تجاری بر قاچاق پارچه و بررسی سازمان قاچاق پارچه در استان سیستان و بلوچستان (مطالعه موردی، زاهدان و زابل) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهشهای اقتصادی

تعداد صفحات :۳۶

بررسی وضع فعلی صنعت نساجی حاکی است این صنعت با چهار مشکل اساسی: نیروی کار مازاد؛ کمبود سرمایه و وجود ماشین آلات فرسوده؛ عدم کارآیی راهبردهای تجاری و در نهایت گسترش قاچاق پارچه در کشور مواجه است. این مقاله با هدف تبیین این چهار مشکل اساسی و با استفاده از اطلاعات و آمار موجود و نیز انجام مطالعات میدانی نمونه ای در یکی از استانهای کشور صورت گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که صنعت نساجی بالاترین درصد اشتغال کشور را داراست اما از لحاظ ارزش افزوده حایز رتبه هفتم در میان ۲۳ گروه صنعتی است. بهره وری نیروی کار آن حدود چهل درصد متوسط بهره وری نیروی کار کل صنایع و رتبه آن در میان گروههای ۲۳ گانه صنعتی رده ۲۱ می باشد. ۹۷ درصد کارکنان این صنعت مهارتی کمتر از تکنسین داشته و سطح تحصیلات ۸۰ درصد کارکنان آن کمتر از دیپلم می باشد. این ساختار نامناسب حاکم بر صنعت و نیز ناهماهنگی مبتلا به استراتژیهای تجاری کشور و به تبع آن صنعت، باعث عدم کارآیی این صنعت و ضعف تولیدات صنعتی آن شده و قاچاق دایم التزاید پارچه به کشور را در پی داشته است، به طوری که بر اساس برآوردهای تحقیق در طول سال ۱۳۷۹ میزان قاچاق پارچه از مبادی مختلف به کشور حدود ۳۰۵ میلیون دلار یا ۱۹۲۷۰۴ میلیون ریال بوده است. این در شرایطی است که کل فروش پنج کارخانه اول نساجی کشور در طول یک سال معادل ۲۷۶۱۲۵ میلیون ریال و به عبارت دیگر حدود ۱۴ درصد کل قاچاق پارچه به کشور بوده است. همینطور نتایج پژوهش حاکی است که قاچاق کالا به کشور نه به صورت پدیده ای خودبخودی و غیر منسجم بلکه ساختاری سازمان یافته و با تشکیلات بسیار منسجم و قوی می باشد که در قالب مقاله به تفصیل به آن پرداخته شده است.

کلید واژه: