بررسی عوامل موثر در میزان اثربخشی دفروکسامین خوراکی بر دفع ادراری آهن در موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی عوامل موثر در میزان اثربخشی دفروکسامین خوراکی بر دفع ادراری آهن در موش صحرایی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی عوامل موثر در میزان اثربخشی دفروکسامین خوراکی بر دفع ادراری آهن در موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی عوامل موثر در میزان اثربخشی دفروکسامین خوراکی بر دفع ادراری آهن در موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی عوامل موثر در میزان اثربخشی دفروکسامین خوراکی بر دفع ادراری آهن در موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۰

اگرچه تجویز دفروکسامین تزریقی در درمان مسمومیت حاد و مزمن آهن بسیار موثر می باشد ولی جذب ناکافی دارو از دستگاه گوارش و در نتیجه عدم وجود فرآورده های خوراکی آن که بتواند در درمان سمیت سیستمیک آهن به کار برده شود، از معایب اصلی این دارو به شمار می آید. این مطالعه به منظور تعیین اثر بخشی محلول دفروکسامین خوراکی و مقایسه آن با داروی تزریقی موجود و نیز شناسایی عوامل موثر درجذب گوارشی دارو، انجام شده است. یک ساعت پس از تزریق ملح سوربیتول آهن (۵۰ mg/kg i.p.) به موش های صحرایی نر بالغ و افزایش میزان آهن سرم تا حد اشباع، دفروکسامین (۱۰۰ mg/kg i.p.) به حیوان تزریق و با گذاشتن حیوان در قفس متابولیک، ادرار ۱۸ ساعته جمع آوری گردید. میزان دفع آهن در نمونه ادراری به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری و با میزان دفع آهن ادراری در سایر گروه ها مقایسه شد. تجویز محلول دفروکسامین خوراکی از راه دهان در مقایسه با شکل تزریقی دارو، موجب دفع آهن به میزان ۳۳% گردید. حذف اثر اسید معده از طریق تزریق محلول دفروکسامین خوراکی به طور مستقیم در درون دوازدهه و از طریق برشی جلدی که در ناحیه شکم حیوان بیهوش ایجاد گردیده بود، موجب افزایش جذب دفروکسامین و دفع ادراری آهن به میزان ۸۸% شکل تزریقی دارو گردید. افزودن کیتوسان ۰.۵% به محلول دفروکسامین خوراکی نتوانست تغییر محسوسی در میزان جذب دارو از دستگاه گوارش ایجاد نماید اما استفاده از کیتوکسان با غلظت ۱.۵% ، موجب شد تا جذب محلول دفروکسامین خوراکی تجویز شده در درون دوازدهه افزایش یافته و به حدود ۹۹% اثر بخشی دفروکسامین تزریقی برسد. این یافته ها نشان دهنده قدرت تخریبی بالای اسید معده بر روی دفروکسامین بوده و به نظر می رسد تهیه اشکال خوراکی دارو با روکش های مناسب مقاوم در مقابل اسید معده و یا استفاده از ترکیبات مختلف افزایش دهنده جذب گوارشی داروها، می تواند راه حل مناسبی برای مصرف خوراکی این داروی کارآمد در درمان مسمومیت با آهن باشد.

کلید واژه: دفروکسامین خوراکی، دفع ادراری آهن، کیتوسان، موش صحرایی