بررسی مقایسه ای Recruitement Interval عضله واستوس مدیالیس در افراد سالم و بیماران مبتلا به درد پاتلوفمورال قبل و بعد از تقویت اختصاصی عضله

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مقایسه ای Recruitement Interval عضله واستوس مدیالیس در افراد سالم و بیماران مبتلا به درد پاتلوفمورال قبل و بعد از تقویت اختصاصی عضله دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مقایسه ای Recruitement Interval عضله واستوس مدیالیس در افراد سالم و بیماران مبتلا به درد پاتلوفمورال قبل و بعد از تقویت اختصاصی عضله  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مقایسه ای Recruitement Interval عضله واستوس مدیالیس در افراد سالم و بیماران مبتلا به درد پاتلوفمورال قبل و بعد از تقویت اختصاصی عضله،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مقایسه ای Recruitement Interval عضله واستوس مدیالیس در افراد سالم و بیماران مبتلا به درد پاتلوفمورال قبل و بعد از تقویت اختصاصی عضله :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران)

تعداد صفحات :۵

با توجه به اینکه یکی از مهمترین علل دردهای ناحیه کشکک عدم هماهنگی در انقباض دو سر داخلی و خارجی عضله چهار سر ران و در نهایت ضعف عضله واستوس مدیالیس است، جهت بررسی میزان ضعف این عضله و اهمیت آن در ایجاد دردهای ناحیه کشکک، این پژوهش انجام شد. ثبت Recruitement Interval) RI ) عضله واستوس مدیالیس ازطریق الکترومیوگرافی روشی مناسب جهت مقایسه تغییرات آن در افراد سالم و بیمار است و می تواند شاخصی در جهت ارزیابی ضعف عضله و نحوه عملکرد واحدهای حرکتی نیز باشد. در این مطالعه تاثیر تمرینات تقویتی اختصاصی عضله چهار سر ران بر روی RI واستوس مدیالیس در افراد سالم و بیماران مبتلا به درد پاتلوفمورال بررسی گردید. بهمین منظور ۲۷ فرد سالم (میانگین سنی ۳.۴± ۲۱.۴ سال) و ۱۷ بیمار (میانگین سنی ۲.۶±۲۴.۱ سال) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. با آغاز انقباض، دسته های هر واحد حرکتی وارد عمل شدند و باکنترل انقباض، RI را تعیین نمودند سپس افراد هر دو گروه بمدت ده جلسه تحت تمرین درمانی در زنجیره حرکتی بسته( شامل حرکت نیمه چمباتمه و بالارفتن از پهلو) قرار گرفتند و پس از آن مجدداً RI اندازه گیری شد. اختلاف معنی داری بین RI قبل و بعد از برنامه تمرینی در آزمونهای درون گروهی و برون گروهی پیدا شد.(p<0.0001). می توان گفت تمرین در زنجیره حرکتی بسته سبب کاهش RI و تقویت عضله واستوس مدیالیس در تمام افراد مورد مطالعه گردید. با استفاده از این روش می توان میزان ضعف عضله واستوس مدیالیس را مشخص نمود و با سنجش آن قبل و پس از تمرینات تقویتی اختصاصی عضله، پاسخ به درمان را ارزیابی نمود و در انتخاب صحیح روشهای درمانی مبتلا به درد پاتلوفمورال از این روش سود جست.

کلید واژه: درد پاتلوفمورال ، Recruitment Interval، عضله واستوس مدیالیس ، الکترومیوگرافی