اثر قطع عصب سیاتیک و فمورال بر پاسخ زخم دیابتی به روغن ماهی در موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر قطع عصب سیاتیک و فمورال بر پاسخ زخم دیابتی به روغن ماهی در موش صحرایی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر قطع عصب سیاتیک و فمورال بر پاسخ زخم دیابتی به روغن ماهی در موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر قطع عصب سیاتیک و فمورال بر پاسخ زخم دیابتی به روغن ماهی در موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر قطع عصب سیاتیک و فمورال بر پاسخ زخم دیابتی به روغن ماهی در موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

تعداد صفحات :۱۳

سابقه و هدف: مشکلات پای دیابتی ناشی از آنژیوپاتی و نوروپاتی علت ۵۰% همه قطع عضوهای غیر جراحی بوده و باعث مشکلات اقتصادی قابل توجهی برای جامعه می شود. در مطالعات قبلی اثر التیام بخش روغن ماهی روی ترمیم زخم دیابتی تایید شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر این روغن بر روند التیام زخم دیابتی درموش صحرایی با قطع عصب سیاتیک و فمورال است.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی ۵ گروه ۱۰ تایی موش صحرایی نر بالغ انجام شد، یک گروه سالم، دو گروه دیابتی بدون قطع عصب و دو گروه دیابتی با قطع عصب، دیابت با تزریق ۵۰ mg/kg استرپتوزوسین (STZ) ایجاد شد. در هر ۵گروه زخمی به اندازه ۳ سانتی متر مربع که عمق آن شامل اپیدرم و درم بود بر روی ساق پای راست ایجاد شد. در گروه های قطع عصب، قبل از القاء دیابت، ابتدا حیوان بیهوش شده و سپس درشرایط استریل اعصاب سیاتیک و فمورال قطع و حدود ۳ میلی متر از آن برداشته شد. بعد از ایجاد زخم روغن ماهی به صورت موضعی تا بهبودی کامل زخم مصرف شد. سطح زخم و در صد بهبودی آن، در روزهای صفر، سوم، ششم، نهم، دوازدهم، پانزدهم و هیجدهم بعد از ایجاد زخم اندازه گیری شد. همچنین زمان لازم برای بهبودی کامل زخم نیز بررسی شد.یافته ها : این پژوهش نشان داد که میانگین سطح زخم از روز ششم بعد از جراحت در گروه سالم کمتر از گروه دیابتی (p<0.05) و گروه دیابتی با قطع عصب است.(p<0.01) همچنین این مطالعه نشان داد که سطح زخم در گروه قطع عصب و گروه بدون قطع عصب در همه روزهای بعد از القاء زخم مشابه است. میانگین سطح زخم در گروه های دیابتی تحت درمان با روغن ماهی از روز نهم به بعد کمتر از گروه دیابتی (p<0.01) و گروه دیابتی با قطع عصب است (p<0.05)، درصد بهبودی زخم نیز در گروه سالم بیشتر از گروه های دیابتی (p<0.05) و دیابتی با قطع عصب است (p<0.001)، درمان با روغن ماهی درصد بهبودی را از روز نهم به بعد، هم در حیوان دیابتی (p<0.001) و هم در حیوان دیابتی با قطع عصب (p<0.05) افزایش داده است. مدت زمان لازم برای بهبودی کامل زخم در گروه های دیابتی تحت درمان با روغن ماهی کمتر از گروه های دیابتی است.(p<0.001) نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که مصرف موضعی روغن ماهی، ترمیم زخم پا را در موش صحرایی دیابتی با قطع عصب تسریع می کند، که این اثر مشابه با اثر آن در موش صحرایی دیابتی با عصب سالم است.

کلید واژه: پای دیابتی، روغن ماهی، قطع عصب، ترمیم زخم