مقایسه ید رادیواکتیو و داروهای ضد تیرویید در درمان تیروتوکسیکوز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه ید رادیواکتیو و داروهای ضد تیرویید در درمان تیروتوکسیکوز دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه ید رادیواکتیو و داروهای ضد تیرویید در درمان تیروتوکسیکوز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه ید رادیواکتیو و داروهای ضد تیرویید در درمان تیروتوکسیکوز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه ید رادیواکتیو و داروهای ضد تیرویید در درمان تیروتوکسیکوز :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: هیچ یک از روشهای درمان دراز مدت موجود برای درمان تیروتوکسیکوز ایده ال نیست و انتخاب نوع روش درمانی بستگی به بیمار دارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه دو روش درمان با ید رادیواکتیو و داروهای ضد تیرویید است.مواد و روشها: جمعیت مورد مطالعه، بیماران مبتلا به تیروتوکسیکوز است که از فروردین ماه سال ۱۳۷۶ تا اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۹ در بیمارستان شهید بهشتی بابل تحت درمان بوده اند. تشخیص تیروتوکسیکوز بر اساس یافته های بالینی و آزمایشهای TSH،T4 و T3 تایید شد. بیماران مبتلا به تیروییدیت و بیمارانی که درمان را به صورت منظم دنبال نکرده اند، از مطالعه خارج شدند. درمان استاندارد با داروهای ضد تیرویید برای همه بیماران شروع شد، تا فروکش کردن بیماری ادامه یافت و سپس بتدریج قطع شد. بیمارانی که پس از حداقل ۶ ماه درمان، پاسخ مناسب ندادند یا حداقل ۳ ماه پس از فروکش کردن بیماری دچار عود بیماری شدند، برای درمان با ۱۵-۸ میلی کوری ید رادیواکتیو انتخاب شدند. درمان با داروهای ضد تیرویید تا طبیعی شدن عملکرد تیرویید ادامه یافت. همه بیماران در حین درمان و حداقل تا یک سال پس از فروکش کردن بیماری تحت نظر قرار گرفتند.یافته ها: ۳۰ بیمار (۲۰ زن، ۱۰ مرد) با میانگین سنی ۱۱±۴۶ سال تحت درمان با ید رادیواکتیو و ۴۴ بیمار (۲۲ زن، ۲۲ مرد) با میانگین سنی ۱۴±۳۷ سال و تحت درمان با داروهای ضد تیرویید قرار گرفتند. مدت بیماری در دو گروه به ترتیب ۳۳±۱۴ و ۱۵±۵/۱۰ ماه و علت تیروتوکسیکوز به ترتیب بیماری گریوز ۶۳% و ۵/۷۹%، گواتر مولتی ندولر توکسیک ۲۷% و ۵/۱۱%، گواتر ندولر توکسیک ۱۰% و ۹% بود. بعد از ۲۱±۷/۱۹ ماه پیگیری، در ۶۰% بیمارانی که ید رادیواکتیو دریافت کرده بوند، عملکرد تیرویید به حالت طبیعی برگشت و ۵۵% بیماران پس از ۱۹±۲۸ ماه در حالت پرکاری باقی ماندند. مدت درمان با داروهای ضد تیرویید در دو گروه به ترتیب ۸/۴±۳/۳ و ۳/۸±۳/۱۳ ماه (p<0.001) بوده است. هیچ نوع عوارض دارویی مشاهده نشد و در بیمارانی که بیماری شان فروکش کرده بود در دو گروه به ترتیب پس از ۱۹±۵/۱۷ و ۱۸±۲۱ ماه هیچ موردی از عود بیماری دیده نشد.نتیجه گیری: در کوتاه مدت، سرانجام تیروتوکسیکوز از نظر فروکش کردن بیماری در درمان با ید رادیواکتیو یا داروهای ضد تیرویید مشابه است اما بروز کم کاری در حالت اول و تداوم پرکاری در حالت دوم، برتری درمان با ید رادیواکتیو را مطرح میکند.

کلید واژه: تیروتوکسیکوز، ید رادیواکتیو، داروهای ضد تیرویید، یوتیرویید