وضعیت بیماران مظنون به سرخک و سرخک قطعی در جنوب تهران (سال ۱۳۷۸)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 وضعیت بیماران مظنون به سرخک و سرخک قطعی در جنوب تهران (سال ۱۳۷۸) دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد وضعیت بیماران مظنون به سرخک و سرخک قطعی در جنوب تهران (سال ۱۳۷۸)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی وضعیت بیماران مظنون به سرخک و سرخک قطعی در جنوب تهران (سال ۱۳۷۸)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن وضعیت بیماران مظنون به سرخک و سرخک قطعی در جنوب تهران (سال ۱۳۷۸) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۹

مقدمه: سرخک یکی از بیماریهای مهم واگیردار است که به علت خطر مرگ و میر، عوارض جسمی و ذهنی و احتمال همه گیری، همواره مورد نظر بوده است. با توجه به بار جهانی بیماری همواره جهت کنترل و ریشه کنی سرخک اقدامات فراوانی انجام شده است. در کشور ما مهمترین استراتژی جهت کنترل بیماری، واکسیناسیون می باشد که به دنبال آن Surveillance یا مراقبت از سرخک نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. بیماریابی (فعال و غیر فعال) و اقدامات کنترل صحیح و بدون تاخیر در نواحی پرخطر، ما را در رسیدن به هدف کنترل سرخک یاری می کند. مواد و روشها: مرکز بهداشت جنوب تهران با جمعیتی معادل ۱۳۷۵۲۸۳ نفر که پنج منطقه شهرداری تهران شامل ۱۷، ۱۶، ۱۱، ۱۰ و ۱۹ را تحت پوشش دارد، مهاجر پذیر بوده و از نظر تراکم جمعیت، سوء تغذیه، فقر و … در ردیف مناطق پرخطر قرار دارد. بدین منظور بررسی مقطعی بر روی بیماران مظنون به سرخک تشخیص داده شده در سال ۱۳۷۸ در این منطقه انجام شد. یافته ها: از ۲۳۰ بیمار مظنون به سرخک، ۱۴۷ بیمار با تائید آزمایشگاهی مبتلا به سرخک قطعی شناخته شدند که از این تعداد ۱۲۱ نفر را مردان تشکیل می دادند. بیشترین موارد ابتلا در گروه سنی ۲۴-۲۰ سال (۳۵.۷ درصد) و اکثراً در منطقه ۱۱ شهرداری تهران بوده است، علت این امر وجود دو پادگان دانشکده افسری و حر در این منطقه می باشد که اکثریت بیماران مبتلا به سرخک قطعی را شامل می شدند. متاسفانه اکثر بیماران سابقه نامشخصی از واکسیناسیون قبلی داشته اند. در مورد سابقه تماس در گروه مبتلا، ۶۱.۲ درصد تماس داشته اند. از نظر توزیع فصلی بیشترین موارد ابتلا به سرخک در فصل زمستان مشاهده شده است. نتیجه گیری و توصیه ها: آنچه که در این تحقیق اهمیت ویژه دارد، تغییر در سن ابتلا به سرخک است که نیازمند به تحقیقات بیشتر در این زمینه می باشد.

کلید واژه: