بررسی الگوهای مقاومت نسبت به گریزئوفولوین در ایزوله های درماتوفیت شایع منطقه اصفهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی الگوهای مقاومت نسبت به گریزئوفولوین در ایزوله های درماتوفیت شایع منطقه اصفهان دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی الگوهای مقاومت نسبت به گریزئوفولوین در ایزوله های درماتوفیت شایع منطقه اصفهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی الگوهای مقاومت نسبت به گریزئوفولوین در ایزوله های درماتوفیت شایع منطقه اصفهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی الگوهای مقاومت نسبت به گریزئوفولوین در ایزوله های درماتوفیت شایع منطقه اصفهان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در علوم پزشکی

تعداد صفحات :۶

مقدمه. بروز مقاومت نسبت به دارو در درماتوفیتها شیوع آنرا در جامعه تحت تاثیر قرار داده و باعث مشکلاتی برای پزشک و بیمار می گردد. با گزارش مواردی از مقاومت در بعضی از گونه های درماتوفیت نسبت به گریزئوفولوین استفاده از سایر داروهای نسبتا جدید مانند ایتراکونازول، کتوکونازول، فلوکونازول و تربینافین توصیه می گردد که به مراتب گرانتر از گریزئوفولوین است و بعضا در بازار دارویی ایران وجود ندارد و یا کمیاب می باشند. آگاهی از الگوی مقاومت درماتوفیت ها نسبت به گریزئوفولوین در منطقه اصفهان می تواند به اتخاذ پروتکل درمانی موثرتر و نهایتا کاهش هزینه دارو منجر گردد. روشها. از ۱۵۰ ایزوله درماتوفیت شایع در اصفهان مجزا شده از بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس، سوسپانسیون هموژنیزه استاندارد جهت تلقیح تهیه گردید. درماتوفیتهای شایع در اصفهان شامل گونه های ترایکوفایتون وروکوزوم، ترایکوفایتون منتاگروفایتیس، میکروسپوروم کانیس و اپیدرموفایتون فلوکوزوم می باشد. سپس حداقل غلظت ممانعت کنندگی دارو برای هر ایزوله توسط روش اصلاح شده Macrodilution تعیین شد. نتایج بدست آمده با حداقل غلظت ممانعت کنندگی استاندارد موجود در منابع مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و گونه های مقاوم شناسایی گردیدند. نتایج. در مجموع تمامی ایزوله های مربوط به هر چهارگونه دارای MIC mode (نما) برابر یا کمتر از ۰.۲۵ میکروگرم در میلی لیتر، ۹۰ درصد ایزوله ها دارای حداقل غلظت ممانعت کنندگی برابر یا کمتر از ۸ و ۵۰ درصد آنها در محدوده ۱-۰.۲۵> میکروگرم در میلی لیتر بودند. از کل سویه های آزمایش شده ۱۰ درصد آنها شامل سه ایزوله ترایکوفایتون وروکوزوم، یک ایزوله میکروسپوروم کانیس و یک ایزوله ترایکوفایتون منتاگروفایتیس دارای حداقل غلظت ممانعت کنندگی خارج از محدوده استاندارد بودند. لذا به عنوان سویه های مقاوم در نظر گرفته شدند. بحث. در مطالعات مختلف محققین اثرات ضد درماتوفیتوزی گریزئوفولوین با سایر داروهای ضد قارچ را بررسی و نتایج متفاوتی را ذکر نموده اند. اگر چه حداقل غلظت ممانعت کنندگی دارو در in vitro و بدن تا حدودی متفاوت می باشد ولی می توان انجام آن را در in vitro به عنوان یک پارامتر اضافی در خصوص تصمیم گیری درمانی در مواردی که با انواع درماتوفیتوزهای عود کننده مواجه هستیم و یا در مناطقی که احتمال شیوع بالایی از گونه های مقاوم وجود دارد به کار برد. استفاده صحیح از گریزئوفولوین و آگاهی از گونه های درماتوفیت شایع منطقه و الگوی حساسیت دارویی آنها می تواند نیاز به استفاده از داروهای ضد قارچ گران قیمت و بعضا کمیاب در بازار دارویی ایران را جهت درمان عفونتهای درماتوفیتوز مرتفع نماید.

کلید واژه: غلظت ممانعت کنندگی، درماتوفیت، مقاومت دارویی، گریزئوفولوین