مقایسه اثر متیل پردنیزولون و پرومتازین در درمان تهوع و استفراغ شدید بارداری (۱۳۸۱-۱۳۸۰)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثر متیل پردنیزولون و پرومتازین در درمان تهوع و استفراغ شدید بارداری (۱۳۸۱-۱۳۸۰) دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثر متیل پردنیزولون و پرومتازین در درمان تهوع و استفراغ شدید بارداری (۱۳۸۱-۱۳۸۰)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثر متیل پردنیزولون و پرومتازین در درمان تهوع و استفراغ شدید بارداری (۱۳۸۱-۱۳۸۰)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثر متیل پردنیزولون و پرومتازین در درمان تهوع و استفراغ شدید بارداری (۱۳۸۱-۱۳۸۰) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله زنان مامایی و نازایی ایران

تعداد صفحات :۸

هدف: این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر متیل پردنیزولون و پرومتازین بر تهوع و استفراغ شدید بارداری انجام گردید.روش کار: در این کارآزمائی بالینی، یک صد نفر از زنان باردار، با حاملگی طبیعی یک قلو و سن حاملگی کمتر از ۱۶ هفته و با شکایت از تهوع و استفراغ شدید حاملگی جهت درمان در بخش مامائی بیمارستان امام رضا(ع) از مهر ۱۳۸۰ تا آبان ۱۳۸۱ بستری شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه پنجاه نفره جهت دریافت متیل پردنیزولون خوراکی (۵ میلی گرم سه بار در روز) و پرومتازین (۲۵ میلی گرم سه بار در روز) تقسیم شدند و در هر دو گروه بعد از سه روز از شروع درمان در صورتی که استفراغ ادامه داشت، دارو درمانی قطع شده و به نوع دیگر تغییر پیدا می کرد. بیماران بعد از ترخیص مابقی دارو را ادامه داده و به طور هفتگی ویزیت می شدند.یافته ها: هیچ تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه از لحاظ سن مادر، تعداد حاملگی و زایمان، سن حاملگی، میزان کاهش وزن و دفعات بستری در بیمارستان در طی حاملگی اخیر وجود نداشت. در گروه پرومتازین ۷۲% بیماران و در گروه متیل پردنیزولون ۹۰% به درمان پاسخ دادند که در این خصوص تفاوت معنی دار بود ۸.۱۷% ؛(P=0.041) بیماران و در گروه متیل پردنیزولون و ۲.۷۴% بیماران نیز در گروه پرومتازین به علت عود مجدد در طی و بعد از دو هفته از ترخیص، کاندید بستری مجدد شدند که تفاوت معنی داری از نظر میزان عود در دو گروه مشهود بود(P=0.009).نتیجه گیری: یک دوره درمان کوتاه مدت با متیل پردنیزولون در درمان تهوع و استفراغ شدید حاملگی موثرتر از درمان با پرومتازین می باشد.

کلید واژه: کورتیکوراستروئید، تهوع و استفراغ شدید حاملگی، تهوع و استفراغ حاملگی، پرومتازین، متیل پردنیزولون