تغییرات سطح سرمی آلومینیم قبل و بعد از تست دفروکسامین و میزان مسمومیت آلومینیم در بیماران دیالیزی زاهدان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تغییرات سطح سرمی آلومینیم قبل و بعد از تست دفروکسامین و میزان مسمومیت آلومینیم در بیماران دیالیزی زاهدان دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تغییرات سطح سرمی آلومینیم قبل و بعد از تست دفروکسامین و میزان مسمومیت آلومینیم در بیماران دیالیزی زاهدان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تغییرات سطح سرمی آلومینیم قبل و بعد از تست دفروکسامین و میزان مسمومیت آلومینیم در بیماران دیالیزی زاهدان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تغییرات سطح سرمی آلومینیم قبل و بعد از تست دفروکسامین و میزان مسمومیت آلومینیم در بیماران دیالیزی زاهدان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان (طبیب شرق) zahedan journal of research in medical sciences

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: اندازه گیری مقدار آلومینیم مایع دیالیز به طور منظم اجباری است. سطح سرمی آلومینیم بایستی هر چهار ماه یکبار در بیماران دیالیزی اندازه گیری شود و در بیمارانی که phosphate binder حاوی آلومینیم استفاده می کنند، بایستی ماهی یکبار انجام شود. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی بیماران بخش دیالیز بیمارستان خاتم الانبیاء زاهدان در سال ۱۳۸۱ که با تشخیص (End Stage Renal Disease) بطور مرتب دیالیز می شدند، انجام شده است. از کلیه بیماران نمونه خون جهت اندازه گیری آلومینیم قبل از شروع دیالیز گرفته می شد و سپس در همان جلسه در یک ساعت پایانی، دفروکسامین با دوز ۵ میلی گرم / کیلوگرم که در ۵۰۰ میلی لیتر سرم قندی ۵ درصد رقیق شده بود، از طریق IV Line اندام فوقانی انفوزیون می گردید. از کلیه بیمارانی که تست دفروکسامین شده بودند، قبل از شروع جلسه بعدی دیالیز، نمونه خون جهت اندازه گیری سطح آلومینیم بعد از تست دفروکسامین گرفته می شد. یافته ها: آبی که جهت دیالیز استفاده می شود، مقدار آلومینیم آن قبل از Reverse Osmosis) RO )پایین تر از آب RO می باشد و آب مایع دیالیز که بایستی مقدار آلومینیم آن کمتر از ۱۰ میکروگرم بر لیتر و ترجیحا کمتر از ۵ میکروگرم بر لیتر باشد، حدود ۲۰ میکروگرم بر لیتر آلومینیم دارد. همچنین میانگین مقدار آلومینیم سرم بیماران مورد مطالعه بعد از تست دفروکسامین به طور معنی داری افزایش یافته بود (۰.۰۳=P). از ۳۵ بیمار ۳۲ نفر مقادیر بالای ۲۰ میکروگرم (۹۰%) داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که شیوع مسمومیت با آلومینیوم در بیماران دیالیزی بیمارستان خاتم الانبیای زاهدان زیاد بوده که بخشی از آن مربوط به مقدار آلومینیم بالا در آب دیالیز مورد استفاده می باشد و لذا پیشنهاد می شود که اندازه گیری سطح پلاسمائی آلومینیم آنها به طور مرتب انجام شود تا بتوان از علائم پیشرونده سمیت آن جلوگیری نمود.

کلید واژه: همودیالیز، مسمومیت آلومینیمی، تست دفروکسامین، زاهدان