متغیرهای فردی و بیمارستانی در بیماران فوت شده دانشگاه علوم پزشکی تهران-۱۳۷۶

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 متغیرهای فردی و بیمارستانی در بیماران فوت شده دانشگاه علوم پزشکی تهران-۱۳۷۶ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد متغیرهای فردی و بیمارستانی در بیماران فوت شده دانشگاه علوم پزشکی تهران-۱۳۷۶  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی متغیرهای فردی و بیمارستانی در بیماران فوت شده دانشگاه علوم پزشکی تهران-۱۳۷۶،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن متغیرهای فردی و بیمارستانی در بیماران فوت شده دانشگاه علوم پزشکی تهران-۱۳۷۶ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۸

مقدمه: تحلیل مرگ و میر در هر مجموعه در مانی یکی از مهمترین معیارهای شناخته شده کنترل کیفیت می باشد.متاسفانه تا قبل از این تحقیق هیچ اقدام مشابهی در بررسی این مهم در سطح یک دانشگاه بزرگ در کشور نپذیرفته است. مواد و روش ها: جهت آنالیز این معیار در هر یک از بیمارستانهای ۱۳ گانه تابع دانشگاه و همچنین امکان مقایسه آنها و تحلیل وضع کلی در دانشگاه علوم پزشکی تهران، از ابتدای سال ۱۳۷۷ فرمی تهیه و در اختیار معاونین آموزشی یا درمانی بیمارستان قرار داده شد، تا به کمک مسول مدارک پزشکی و پزشکان مسول تکمیل گردیده و در پایان هر ماه تحویل و آنالیز شود. در پایان سال این اطلاعات تحلیل گردید. یافته ها: میزان کل مرگ و میر در ۱۳ بیمارستان دانشگاه در سال ۱۳۷۷ با تعداد تخت فعال حدود ۲۲۰۰۰ تخت تعداد ۲۶۸۸ نفر بوده که از این میزان ۵۶.۷% مذکر و ۴۳.۳% مونث بودند.آمار تفکیکی بر اساس هر دهه سنی انجام شد و بیشترین میزان، مربوط به دهه ۷۰-۶۱ سن (۲۰%) و سپس۸۰-۷۱ سالگی (۱۷%) بود.اکثریت موارد ساکن شهرستان تهران (۷۱%) و ۱۵.۸% ساکن سایر شهرستانهای تهران و ۱۳.۲% ساکن سایر استانها بودند.شایع ترین علل مرگ و میر بیماریهای قلب و عروق (۲۲%) بیماریهای گوارشی (۱۲%) و بیماریـهای مغز و بیماریـهای مغز و اعصـاب (۷%) بودند. بیشترین گـروه از نظر مـیزان مـدت تا فوت مربوط به روز اول (۳۳.۸%) و سـپس بین روز دوم و چـهارم(۲۳.۸%) بوده است. بیشترین محل فوت بیماران در بخش های ویژه (۴۵%) و سپس اورژانس (۲۵% ) و بخـش داخلـی (۱۴%) بوده است. بیشترین مورتالیتی در بین ماه های سال در تیر و مرداد ماه بود ه است که احتمال همزمانی با امتحانات دستیاری می تواند یکی از علل آن باشد. وجود ۳۰% موراد مهاجر از شهرهای دیگر نشانه ریفرال شدن بیماران end stage می باشد.نتیجه گیری و توصیه ها: بخش های اورژانس و ویژه و داخلی به عنوان مراکز اصلی مورتالیتی باید با پرسنل و تجهیزات بهتر همواره تقویت گردند.به بیماریهای قلب، گوارش و مغز و اعصاب باید بیشتر توجه گردد.مراقبت های بدو ورود با توجه به اکثریت مورتالیتی در ۲۴ ساعت اول باید تقویت گردد.آمار نامتعارف و زیاد مورتالیتی در بعضی بخشها و بیمارستانها به شکل موردی باید مورد تحلیل و دخالت مدیریتی و تخصصی قرار گیرند. پیشنهاد می گردد با تشکیل مرتب کمیته مورتالیتی بیمارستان و استفاده از فرمهای یکسان در کلیه بیمارستانها و تحلیل ماهیانه آن توسط ریاست بیمارستان و مسولین دانشگاه این تحقیق ادامه یافته و به عنوان یکی از معیارهای عمده کنترل کیفیت استفاده گردد.

کلید واژه: