مقاله تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در سال های ۸۵-۱۳۸۴

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در سال های ۸۵-۱۳۸۴ دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در سال های ۸۵-۱۳۸۴  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در سال های ۸۵-۱۳۸۴،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در سال های ۸۵-۱۳۸۴ :

مقاله تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در سال های ۸۵-۱۳۸۴ که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در شهریور ۱۳۸۹ در علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران) از صفحه ۵۹ تا ۶۷ منتشر شده است.
نام: تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در سال های ۸۵-۱۳۸۴
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله رینیت آلرژیک
مقاله حساسیت
مقاله گیاهان پاییزه
مقاله شیوع

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: رینیت آلرژیک (Allergic Rhinitis) به عنوان شایع ترین بیماری آلرژیک، روند رو به تزایدی در جهان داشته و کیفیت زندگی بیماران را به طور قابل توجهی مختل می کند. آلرژن های استنشاقی (ائروآلرژن ها) علت اصلی رینیت آلرژیک هستند و در این میان گرده گیاهان آلرژن های مهم ایجاد کننده رینیت آلرژیک هستند. نقش هر یک از این گیاهان در ایجاد رینیت آلرژیک در ایران هنوز به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع حساسیت به گیاهان پاییزه در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک به انجام رسید.
روش کار: در این مطالعه مقطعی (Cross-sectional) و گذشته نگر، پرونده بالینی ۲۴۵ بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه ایمونولوژی – آلرژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) شهر تهران در طی سال های ۸۵-۱۳۸۴ مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات لازم جهت تکمیل چک لیست رینیت آلرژیک، مشتمل بر علایم و نشانه های بیماری، عوامل تشدید کننده علایم، آزمایش های پاراکلینیک (سطح Ig E توتال سرمی و ائوزینوفیلی در اسمیر بینی) و نتایج تست پوستی پریک برای گیاهان پاییزه از پرونده بالینی بیماران استخراج گردید. درنهایت داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS V.14 مورد آنالیز قرار گرفت و از آزمون های Chi^۲ و Mann-Whitney U در آنالیز داده ها استفاده شد.
یافته ها: از ۲۴۵ بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک، ۲۳۸ نفر (%۹۷۱) حداقل به یکی از آلرژن های استنشاقی شایع حساسیت داشتند و شیوع حساسیت به گرده گیاهان پاییزه (علف های هرز و بوته ها) در ۲۱۴ نفر (%۸۷۳) گزارش شد. در میان گیاهان پاییزه، آلرژی به گیاه Lambs Quarter بیشترین فراوانی را داشت (%۷۴۷). همچنین %۳۵۹ بیماران ائوزینوفیلی در اسمیر بینی داشتند و میانگین Ig E توتال سرمی ۲۱۹۰۶ واحد بین المللی در میلی لیتر(IU/ml) بود. تفاوت معنی دار آماری بین دو جنس در آلرژی به گیاهان پاییزه دیده نشد، ولی بزرگسالان به طور معنی داری حساسیت بیشتری به این گیاهان داشتند (%۸۹۶ در برابر %۷۳۵، P=0.009).
نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر گرده ها، خصوصا گرده گیاهان پاییزه، آلرژن های اصلی مسوول رینیت آلرژیک در این منطقه می باشند که موید نتایج مطالعات قبلی در مناطق با پوشش گیاهی و آب و هوای مشابه است. با توجه به شیوع بالای حساسیت به گیاهان پاییزه در این منطقه، در کنار درمان دارویی رینیت آلرژیک، اقدامات و توصیه های لازم در جهت کاهش تماس با این آلرژن ها ضروری است. همچنین ایمونوتراپی اختصاصی در برخی موارد می تواند کمک کننده باشد.