بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم ژن اینترفرون گاما با دیابت نوع ۱ در بیماران مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم در نیم سال اول ۸۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم ژن اینترفرون گاما با دیابت نوع ۱ در بیماران مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم در نیم سال اول ۸۲ دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم ژن اینترفرون گاما با دیابت نوع ۱ در بیماران مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم در نیم سال اول ۸۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم ژن اینترفرون گاما با دیابت نوع ۱ در بیماران مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم در نیم سال اول ۸۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم ژن اینترفرون گاما با دیابت نوع ۱ در بیماران مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم در نیم سال اول ۸۲ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران)

تعداد صفحات :۶

مقدمه: دیابت نوع (T1 DM) 1 بیماری خود ایمن مزمن وپیشرونده است که دراثر تخریب سلولهای بتای جزایر لانگرهانس با واسطه پاسخ های ایمنی پدید می‌آید. اتیولوژی دیابت نوع یک مانند دیگر بیماریهای خود ایمنی ناشناخته است و عوامل متعددی در بروزآن دخالت می‌کنند.هردونوع پاسخ ایمنی و هومورال و سلولی ، در پاتوژنز بیماری نقش اساسی دارند. سیتوکاین ها به‌عنوان پپتیدهای ایمونومدولاتوری مسوول بسیج سلول های ایمنی و تولید خودپادتن‌ها توسط سلولهای اجرایی هستند. برای ارزیابی نقش پلی مرفیسم ژنهای سایتوکاین‌ها در ایجاد حساسیت و یا مقاومت در برابر بیماری دیابت نوع ۱، ما IFN را انتخاب کردیم و همراهی پلی مرفیسم ژن آن را با T1DM بررسی کردیم. روشها: در این بررسی ۳۰ بیمار مبتلا بهT1DM و ۴۰ فرد سالم به‌عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. تکنیک PCR جهت تعیین پلی مرفیسم ژن IFN بکار گرفته شد. جدا سازی DNA بر اساس روش salting out انجام گرفت. ژن IFN در موقعیت UTR+5644″5 بررسی شد نتایج حاصل از PCR به‌ کمک ژل الکتروفورز ارزیابی گردید.یافته‌ها: حاصل مطالعه ما نشان می‌دهد که بین گروه بیمار و گروه شاهد ما اختلاف معنی داری در بروز آللTT ژن IFN وجود دارد.p<0.05 و RR:0.39 (0.22<RR<0.68) و از آن جا که OR<1 است، این رابطه از نوع منفی می باشد.<1 OR که آنجا و>نتیجه‌گیری: در این مطالعه ما یک رابطه منفی بین ژن IFN در موقعیت ۵″UTR+5644″ و بیماری دیابت نوع ۱ در گروه مورد بررسی یافته ایم و از این جهت می‌توان تصور کرد که که بروز آلل TT در ژن IFN می‌تواند از بروز دیابت جلوگیری کند.

کلید واژه: دیابت نوع ۱، پلی مورفیسم ژن، سیتوکین ها