دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقایسه سطح سرمی هموسیستیین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مصرف کننده متفورمین و گلی بن کلامید
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقایسه سطح سرمی هموسیستیین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مصرف کننده متفورمین و گلی بن کلامید دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقایسه سطح سرمی هموسیستیین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مصرف کننده متفورمین و گلی بن کلامید کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه سطح سرمی هموسیستیین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مصرف کننده متفورمین و گلی بن کلامید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقایسه سطح سرمی هموسیستیین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مصرف کننده متفورمین و گلی بن کلامید :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران)
تعداد صفحات :۱۰
مقدمه: دیابت شایع‌ترین علت نارسایی کلیه، نابینایی، آمپوتاسیون غیرتروماتیک و نوروپاتی است. هموسیستیین یک اسید آمینه سولفوره می‌باشد که رابطه نزدیکی با اسید آمینه متیونین و سیستیین دارد. تبدیل متیونین به هموسیستیین و نهایتاً سیستیین با آنزیم‌ها و کوآنزیم‌هایی انجام می‌شود که از جمله مهمترین مواد شرکت‌کننده دراین چرخه ویتامین‌های B6 و B12 و فولات می‌باشد. اثر متفورمین بر غلظت پلاسمایی هموسیستیین از طریق کاهش غلظت ویتامین B12 قبلاً در بیماران تیپ ۲ دیابت قندی مطرح گردیده بوده است.روش‌ها: مطالعه حاضر مطالعه‌ای آینده‌نگر و تجربی- مداخله‌ای به شکل کارآزمایی بالینی در ۷۶ بیمارمبتلا به دیابت قندی نوع دوم در شیراز می‌باشد. بیماران به دو گروه ۳۸ نفره تقسیم گردیده؛ در گروه اول ازداروی متفورمین با دوز ۲۰۰۰-۵۰۰ میلی گرم در روز و در گروه دوم از داروی گلی‌بن‌کلامید با دوز ۵ تا ۲۰ میلی‌گرم در روزاستفاده شد و حداقل زمان پیگیری شش ماه بود. در این مطالعه از Hb و MCV بعنوان نشانگرهای کم‌خونی مگالوبلاستیک برای تعقیب وضعیت ویتامین B12 و فولات استفاده شد. اندازه‌گیری غلظت پلاسمایی هموسیستیین ناشتا، HbA1C و قند خون در ابتدا، ۳ و ۶ ماه بعد انجام گرفت. یافته‌ها: تفاوت معناداری در سن، جنس، وزن، قد و نمایه توده بدنی (BMI) و میزان عوامل سرمی در آغاز مطالعه در دو گروه مشابه بود. افزایش میزان هموسیستیین در بازه سه و شش ماهه پس از شروع درمان در مقایسه با آغاز درمان در گروه متفورمین نشان دهنده افزایش قابل ملاحظه آماری می‌باشد. (۰.۰۰۳=P). در پیگیری شش‌ماهه در گروه متفورمین میانگین سطح پلاسمایی هموسیستیین برابر ۰.۵۸ ± ۱۰.۹۸ و در گروه گلی‌بن‌کلامید برابر ۰.۱۰۸۸ بود. نتیجه‌گیری: متفورمین باعث افزایش سطح هموسیستیین پلاسما می گردد گرچه این اثر اندک است ولی قابل ملاحظه می باشد. مقدار زیادی از متفورمین در دیواره معده و روده جمع شده و باعث سوء جذب ویتامین B12 می گردد. بنابراین منطقی است این‌گونه فرض کنیم که ۶ ماه درمان با متفورمین که باعث سوء جذب ویتامینB12 می‌گردد ممکن است باعث افزایش سطح هموسیستیین پلاسما شود. در مطالعه ما درصد افزایش هموسیستیین ۷.۵۴ درصد بوده است که شاید علت افزایش بیشتر در مطالعه حاضر در مقایسه با سایر مطالعات، طول مدت بیشتر دریافت متفورمین بوده است. افزایش هموسیستیین سرم ممکن است عوارضی بر روی عروق ایجاد کند که نیاز به مطالعه آینده نگر دارد.
کلید واژه: دیابت قندی، هموسیستیین، متفورمین، گلی‌بن‌کلامید
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
