مقایسه اثر حفاظت پرتوی داروهای سایمتیدین و فاموتیدین در برابر پرتو گاما بر روی سلول های مغز استخوان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثر حفاظت پرتوی داروهای سایمتیدین و فاموتیدین در برابر پرتو گاما بر روی سلول های مغز استخوان دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثر حفاظت پرتوی داروهای سایمتیدین و فاموتیدین در برابر پرتو گاما بر روی سلول های مغز استخوان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثر حفاظت پرتوی داروهای سایمتیدین و فاموتیدین در برابر پرتو گاما بر روی سلول های مغز استخوان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثر حفاظت پرتوی داروهای سایمتیدین و فاموتیدین در برابر پرتو گاما بر روی سلول های مغز استخوان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۷

از مشکلات بارز داروهای محافظ پرتوی کنونی، سمیت بالا و گرانی زیاد آنها می باشد که استفاده از آنها را بسیار محدود می سازد. بنابراین جستجو برای داروهایی که علاوه بر ایجاد حفاظت خوب دارای سمیت پایین و قیمت مناسب باشند، ضروری است. در این تحقیق اثر حفاظت پرتوی داروهای سایمتیدین و فاموتیدین آنتاگونیست های گیرنده H2 هیستامین ـ که علاوه بر دسترس بودن، دارای عوارض جانبی بسیار اندک در انسان ها و حیوانات می باشند، در برابر پرتو گاما با دوز ۲ گری، با روش آزمون میکرونوکلئی، بر روی سلول های مغز استخوان موش های نر بالغ Balb/c مورد بررسی قرار گرفت. داروی سایمتیدین در دوزهای ۵/۷، ۱۵ و ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و داروی فاموتیدین در دوزهای ۷۵/۰، ۵/۱ و ۳ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن موش به روش ip (داخل صفاقی) به تنهایی یا ۲ ساعت قبل از پرتوگیری موش ها، به آنها تزریق شدند. موش ها ۲۴ ساعت بعد از تیمار کشته شده و از سلول های مغز استخوان آنها لام تهیه شد. سپس تعداد سلول های پلی کروماتیک اریتروسیت (PCE) و نوروموکروماتیک اریتروسیت (NCE) دارای میکرونوکلئی (MNNCE, MNPCE) به ازایش شمارش ۱۵۰۰ سلول PCE، همچنین نسبت PCE/PCE+NCE به منظور تعیین اثر سیتوتوکسیک تیمارها برای گروه های ۵ تایی موش ها، محاسبه شد. پرتوگیری موش هایی که دارو دریافت نکرده بودند، باعث افزایش فراوانی MNPCE و کاهش نسبت PCE/PCE+NCE به منظور تعیین اثر سیتوتوکسیک تیمارها برای گروه های ۵ تایی موش ها، محاسبه شد. پرتوگیری موش هایی که دارو دریافت نکرده بودند، باعث افزایش فراوانی MNPCE و کاهش نسبت PCE/PCE+NCE نسبت به گروه شاهد شد که به ترتیب نشان از آثار کلاستوژنیک و سیتوتوکسیک اشعه گاما داشت.
تزریق سایمتیدین در موش هایی که تابش دریافت کردند باعث کاهش فراوانی (p<0.001) MNPCE و افزایش نسبت PCE/PCE+NCE نسبت به گروه تابش دیده تنها شد (P<0.001). تزریق فاموتیدین نیز در موش هایی که تابش اشعه دریافت کردند، باعث کاهش فراوانی MNPCE نسبت به گروه تابش دیده تنها شد (p<0.001) ولی اثری روی نسبت PCE/PCE + NCE نداشت. نتایج نشان می دهد فاموتیدین اثر کلاستوژنیک اشعه گاما را با نسبت حدود ۹/۱ برابر کاهش می دهد. در حالی که سایمتیدین این اثر را با نسبت ۶/۱ برابر کاهش می دهد که فاموتیدین در این خصوص از سایمتیدین اثر حفاظت پرتوی قوی تری را ایجاد کرد اما فاموتیدین اثری روی اثر سیتوتوکسیک پرتو گاما نداشت. در حالی که سایمتیدین این آسیب را نیز کاهش داد.

کلید واژه: عوامل محافظ پرتوی، سایمتیدین، فاموتیدین، پرتو گاما، مغز استخوان موش، آزمون میکرونوکلئی