تاثیر افزودن سولفات منیزیوم به لیدوکایین در بی حسی نخاعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر افزودن سولفات منیزیوم به لیدوکایین در بی حسی نخاعی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر افزودن سولفات منیزیوم به لیدوکایین در بی حسی نخاعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر افزودن سولفات منیزیوم به لیدوکایین در بی حسی نخاعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر افزودن سولفات منیزیوم به لیدوکایین در بی حسی نخاعی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه

تعداد صفحات :۸

بی حسی نخاعی در اعمال جراحی پایین شکم و اندام ها کاربرد وسیعی دارد اما مدت زمان نسبتا کوتاه بی حسی و بی دردی یکی از محدودیت های این روش محسوب می شود. لیدوکایین به عنوان شایع ترین داروی مورد استفاده در بی حسی و بی دردی نخاعی موجب بی حسی کوتاه مدت (کمتر از یک ساعت) می شود. امروزه به منظور افزایش سرعت، شدت و مدت بی دردی در بی حسی نخاعی از دارو های مختلفی از جمله سولفات منیزیوم استفاده می شود که با مکانیسم بلوک گیرنده NMDA موجب افزایش طول بی دردی می شود.در یک کارآزمایی بالینی دو سویه کور تصادفی، ۸۰ بیمار کاندیدای اعمال جراحی کوتاه مدت ارتوپدی در بیمارستان سینا (از تاریخ ۱/۱/۸۲ تا ۱/۱۲/۸۲) به دو روش تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند. در گروه شاهد لیدوکایین ۲ میلی لیتر به صورت ۵% (۱۰۰میلی گرم) به اضافه ۰.۵ میلی لیتر آب مقطر و در گروه مورد ۲ میلی لیتر لیدو کایین ۵% (۱۰۰ میلی گرم) به اضافه ۵۰ میلی گرم (۰.۵ میلی لیتر محلول ۱۰% بدون ماده نگهدارنده) سولفات منیزیوم تزریق شد. بیماران بلافاصله به وضعیت خوابیده (با زاویه ۱۵ درجه سر تخت بالا) تغیر وضعیت داده شدند. جهت تعیین سطح بی حسی از تست پین پریک در خط مید کلاویل استفاده شد.طول مدت بی دردی از زمان تزریق دارو تا نیاز بیمار به داروی مسکن یا اعلام درد از طرف وی در نظر گرفته شد.سطح بی حسی بیشتر بیماران در هر دو گروه T10 الی T12 بود. حداقل سطح بی حسی در دو گروه T12 و حداکثر سطح بی حسی T6 بود. میانگین زمان بی دردی در گروه مورد ۵۳.۵ ± ۱۲۹ دقیقه در مقابل ۳۶.۵ ±۶۷ دقیقه در گروه شاهد بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار است (p=0.001). زمان بی دردی در گروه مورد حداقل ۶۰ دقیقه و حداکثر ۲۴۰ دقیقه و درگروه شاهد حداقل ۱۵ دقیقه و حداکثر ۱۵۰ دقیقه بود.در این مطالعه مشاهده شد که اضافه کردن منیزیوم به لیدوکایین داخل نخاعی باعث افزایش طول مدت بی دردی به میزان قابل توجهی می شود (p<0.05). این افزایش زمان بی دردی نه تنها همراه با افزایش عوارض نبود بلکه در گروه مورد حتی عوارضی مثل افت فشار خون و تنگی نفس کمتر مشاهده شد.

کلید واژه: سولفات منیزیوم، بی حسی نخاعی، لیدوکایین