مقایسه کارآیی دو روش ایمنوفلورسانس غیرمستقیم و کشت آزمایشگاهی جهت تشخیص نوکاردیوز ریوی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه کارآیی دو روش ایمنوفلورسانس غیرمستقیم و کشت آزمایشگاهی جهت تشخیص نوکاردیوز ریوی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه کارآیی دو روش ایمنوفلورسانس غیرمستقیم و کشت آزمایشگاهی جهت تشخیص نوکاردیوز ریوی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه کارآیی دو روش ایمنوفلورسانس غیرمستقیم و کشت آزمایشگاهی جهت تشخیص نوکاردیوز ریوی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه کارآیی دو روش ایمنوفلورسانس غیرمستقیم و کشت آزمایشگاهی جهت تشخیص نوکاردیوز ریوی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: نوکاردیوز ریوی عفونت غیرشایعی است که به نظر می رسد بروز آن به علت افزایش فاکتورهای کلینیکی و عوامل تضعیف کننده سیستم ایمنی رو به گسترش است. هدف اصلی این مطالعه عبارت بود از تشخیص نوکاردیوز ریوی در بیماران بستری شده در بیمارستان دکتر شریعتی تهران بروش کشت آزمایشگاهی و ایمونوفلوئورسانس غیرمستقیم (IFA) Indirect Immunofluorescence Assay و مقایسه کارآیی این دو روش. ارتباط موجود بین متغیرها و میزان همخوانی آنها با مطالعات انجام شده با استفاده از اطلاعات آماری و اپیدمیولوژیکی به دست آمده در خصوص جمعیت مورد مطالعه، از اهداف دیگر این مطالعه بود.مواد و روشها: در این مطالعه ۱۰۱ بیماری ریوی پیشرفته، ۷۲ نفر از کادر درمانی بیمارستان و ۱۰۶ نفر نیز از افراد سالم مجموعا ۲۷۹ نفر و به مدت ۲۰ ماه مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه برداری شامل نمونه های خلط، مایع شستشوی برونش (BAL) و ۵ میلی لیتر خون وریدی بود. از هر نمونه سه لام میکروسکوپی تهیه و همزمان در محیط های سابورو، ژلوز خوندار و پارافین کشت داده شد. نمونه های سرم خون نیز جهت جستجوی آنتی بادی به روش ایمنوفلورسانس غیرمستقیم مورد بررسی قرار گرفت، ضمن اینکه برای هر بیمار پرسشنامه مناسب پرگردید.یافته ها: از بین ۱۰۱ بیمار بستری شده تعداد ۴۱ نفر دارای تیتر آنتی بادی از ۴/۱ تا ۵۱۲/۱ بودند و یک مورد هم از نظر وجود نوکاردیا در محیط کشت و هم تست ایمنوفلورسانس غیر مستقیم مثبت گردید. بررسی های تکمیلی نشان داد که گونه به دست آمده نوکاردیا استروئیدس کمپلکس می باشد. تست ایمونوفلوئورسانس غیر مستقیم این بیمار تا رقت ۱.۵۱۲ واکنش نشان داد و لذا از سرم این بیمار بعنوان آنتی ژن در تست IFA استفاده گردید. بیمار مردی ۲۸ ساله ای بود که به علت بیماری واسکولیت وگنر مزمن با سابقه ۱.۵ سال و مصرف مداوم داروهای ایمنو ساپرسیو در بیمارستان بستری شده بود. بیماران آنتی بادی مثبت از نظر جنس شامل ۲۶ نفر مرد (۶۳.۴%), ۱۵ نفر زن (۱۴.۸%) و از جهت شغل، ۱۵ نفر خانه دار(۳۶.۵%) و ۹ نفر کارگر بودند که در محدوده سنی ۷ تا ۸۰ سال قرار داشتند.نتیجه گیری و توصیه ها: یافته ها این بررسی نشان می دهد که عفونت ریوی ثانویه که در افراد در معرض خطر و به دنبال ضعف عوامل دفاعی خون، ضعف و آسیب دیدگی سیستم ایمنی و دفاع ناقص ریه ها، بیماریهای زمینه ای، پیوند عضو، مصرف مداوم داروهای ایمنو ساپرسیو(کورتیکوستروئیدها) و غیره به وجود می آید. اندکس بسیار مهمی در تشخیص اولیه نوکاردیوز ریوی می باشد. حتی اگر پاسخ کشت منفی باشد، علائم فوق کمک کننده هستند، بنابراین استفاده از روشهای تشخیصی مکمل مانند آزمون ایمونوفلوئورسانس، اثر غیرقابل انکاری در تشخیص زودرس بیماری دارد. با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه به نظر می رسد بیماران با عیار آنتی بادی ۱.۶۴ حداقل به عنوان افراد مشکوک به نوکاردیوز تلقی می گردند، ضمن اینکه عیارهای پائینتر و بالاتر نیز احتمال مثبت بودن بیماری را منتفی نمی کند.

کلید واژه: