مقایسه PCT پس از استفاده از بروموکریپتین واژینال و خوراکی در خانم های مبتلا به هیپرپرولاکتینمی و ناباروری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه PCT پس از استفاده از بروموکریپتین واژینال و خوراکی در خانم های مبتلا به هیپرپرولاکتینمی و ناباروری دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه PCT پس از استفاده از بروموکریپتین واژینال و خوراکی در خانم های مبتلا به هیپرپرولاکتینمی و ناباروری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه PCT پس از استفاده از بروموکریپتین واژینال و خوراکی در خانم های مبتلا به هیپرپرولاکتینمی و ناباروری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه PCT پس از استفاده از بروموکریپتین واژینال و خوراکی در خانم های مبتلا به هیپرپرولاکتینمی و ناباروری :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : باروری و ناباروری (JOURNAL OF REPRODUCTION AND INFERTILITY)

تعداد صفحات :۸

هیپرپرولاکتینمی از دلایل شایع آمنوره و ناباروری می باشد. استفاده از بروموکریپتین واژینال در این بیماران موثر بوده و عوارض مصرف خوراکی را نشان نمی دهد. با توجه به محدودیت مطالعات موجود در این زمینه و احتمال اثر موضعی بروموکریپتین روی عملکرد اسپرم، در این آزمون بالینی و مقطعی، تعداد اسپرم متحرک، مندرج در نتایج PCT پس از مصرف بروموکریپتین واژینال در گروه مطالعه (۱۱نفر)، با نتایج PCT پس از مصرف بروموکریپتین خوراکی در گروه کنترل (۱۵ نفر)، پس از برقراری سیکلهای قاعدگی مرتب و اطمینان از تخمک گذاری، بررسی و مقایسه شد. ۲۶ نفر از خانمهای مبتلا به هیپرپرولاکتینمی مراجعه کننده به درمانگاه با شکایت گالاکتوره، اختلال قاعدگی و ناباروری در طول ۶ ماه انتخاب و پس از حذف عوامل مخدوش کننده به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. مدت زمان لازم برای کاهش واضح پرولاکتین و برقراری سیکلهای اوولاتوری در دو گروه بررسی و پس از برقراری سیکلهای اوولاتوری،PCT در روزهای ۱۴-۱۳ سیکل و در حضور موکوس سرویکس مناسب، ۱۲-۸ ساعت پس ازنزدیکی انجام گردید. نتایج در دو گروه با استفاده از تستMann-Whitney U مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میانگین زمان لازم برای برقراری سیکلهای اوولاتوری در گروه مورد مطالعه، ۵/۵ هفته و در گروه کنترل، ۸/۵ هفته بود که از نظر آماری تفاوت آماری معنی دار را نشان نداد (P>0.05). در گروه مورد مطالعه، پس از مصرف روزانه ۲.۵ mgبروموکریپتین واژینال بین ۱۱ تا (۱۵.۳±۲.۷) ۲۰ اسپرم متحرک در هر HPF در PCT مشاهده شد. همچنین در گروه کنترل بررسی نتایج PCT پس از مصرف روزانه ۲.۵-۵ mg بروموکریپتین خوراکی، بین ۱۰ تا (۱۴.۲±۲.۸) ۲.۸ اسپرم متحرک در هر HPF مشاهده گردید. در مقایسه آماری گروه مطالعه با گروه کنترل تفاوت معنی داری از نظر تعداد اسپرم متحرک و تحرک اسپرم در دو گروه مشاهده نگردید (P>0.05). مطالعه حاضر این فرضیه را پیشنهاد می کند که استفاده از بروموکریپتین واژینال، روی بقا و تعداد اسپرم متحرک و نتایجPCT اثر محسوسی نداشته و می تواند در موارد هیپرپرولاکتینمی و ناباروری، بدون اختلال در عملکرد اسپرم و باروری بکار برده شود. به نظر می رسد انجام مطالعات وسیع تری برای اثبات این فرضیه و نهایتا اثر استفاده از بروموکریپتین واژینال روی نتایج حاملگی در دو گروه ضروری است.

کلید واژه: هیپرپرولاکتینمی، بروموکریپتین، آزمون پس از نزدیکی، اسپرم متحرک و سیکل های اوولاتوری