اثرات متفورمین در ممانعت از بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) در تحریک تخمک گذاری با گنادوتروپین ها در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) در سیکل های ART

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثرات متفورمین در ممانعت از بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) در تحریک تخمک گذاری با گنادوتروپین ها در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) در سیکل های ART دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثرات متفورمین در ممانعت از بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) در تحریک تخمک گذاری با گنادوتروپین ها در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) در سیکل های ART  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثرات متفورمین در ممانعت از بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) در تحریک تخمک گذاری با گنادوتروپین ها در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) در سیکل های ART،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثرات متفورمین در ممانعت از بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) در تحریک تخمک گذاری با گنادوتروپین ها در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) در سیکل های ART :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : باروری و ناباروری (JOURNAL OF REPRODUCTION AND INFERTILITY)

تعداد صفحات :۸

در این تحقیق فرض بر این است که درمان با متفورمین در سیکل هایART قبل از اقدام به تحریک تخمک گذاری با گنادوتروپین ها قادر خواهد بود میزان بروز و شدت OHSS را در افراد مبتلا به PCO بکاهد. این مطالعه به صورت Randomized clinical trial بر روی ۱۰۰ بیمار مبتلا به PCO، در مدت یکسال (۱۳۷۹) در بخش درمان ناباروری بیمارستان دکتر شریعتی انجام گرفت. تمامی این افراد تحت درمان ART با سیکلهای تحریک تخمک گذاری قرار داشتند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه A و B تقسیم شده و حدود یکماه قبل از شروع تزریقHMG ، به افراد گروه A علاوه بر پروتکل بلند مدت (long protocol) قرص متفورمین با دوز ۵۰۰ میلی گرم، روزی سه بار تجویز شده و این درمان تا روز تزریق (HCG به طور متوسط ۴۵ ـ ۴۰ روز) ادامه یافت. در گروه B برای تحریک تخمک گذاری تنها از پروتکل بلند مدت استفاده شد. دو گروه از نظر سن، نمایه توده بدن، طول مدت ناباروری و مقادیر هورمون تجویز شده برای درمان یکسان بودند. در نهایت میزان HMG مصرفی (دوز روزانه ـ دوز نهایی و طول مدت درمان)، سطح استرادیول سرم در روز تزریق HCG، تعداد تخمک به دست آمده، تعداد موارد بروز OHSS و شدت آن، تعداد موارد نیازمند به بستری، میزان لغو شدن سیکلART و نتایج مثبت سیکل (حاملگی) در دو گروه مقایسه شد. نتایج حاصل نشان دهنده کاهش واضح سطح استرادیول سرم و میزان HMG مصرفی در گروه A بود (به ترتیب P<0.002، (P<0.001 همچنین میزان بروز و شدت OHSS و تعداد موارد بستری در گروه A کمتر از گروه B بود (به ترتیب P<0.001، (P<0.02، ولی از نظر تعداد تخمک بدست آمده و درصد حاملگی بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. با توجه به نتایج فوق می توان نتیجه گرفت که متفورمین از طریق کاهش میزان مقاومت به انسولین و هیپرآندروژنیسم در افرادPCO ، باعث رشد مناسب فولیکولهای تخمدان و کاهش آشکار سطح استرادیول سرم در پاسخ تخمدان به گنادوتروپین شده و از میزان و شدت بروز OHSS می کاهد.

کلید واژه: متفورمین، سندرم تخمدان پلی کیستیک، سندرم تحریک بیش از حد تخمدان، تحریک تخمک گذاری، روش های کمکی باروری