بررسی اثر سیستم آمالگام باند بر استحکام اتصال آمالگام جدید به آمالگام قدیمی در ترمیم حفرات CL II

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر سیستم آمالگام باند بر استحکام اتصال آمالگام جدید به آمالگام قدیمی در ترمیم حفرات CL II دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر سیستم آمالگام باند بر استحکام اتصال آمالگام جدید به آمالگام قدیمی در ترمیم حفرات CL II  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر سیستم آمالگام باند بر استحکام اتصال آمالگام جدید به آمالگام قدیمی در ترمیم حفرات CL II،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر سیستم آمالگام باند بر استحکام اتصال آمالگام جدید به آمالگام قدیمی در ترمیم حفرات CL II :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی (جامعه اسلامی دندانپزشکان ایران)

تعداد صفحات :۲۱

زمانی که طرح درمان در یک ترمیم آمالگام قدیمی و ناقص، شامل برداشت قسمتی از آمالگام و جایگزینی آن توسط آمالگام جدید باشد، به منظور دستیابی به نتایج قابل قبول کلینیکی ، استحکام اتصال بین دو توده آمالگام قدیمی و جدید حائز اهمیت است. عوامل بسیاری ممکن است در اتصال بین دو توده آمالگام مؤثر باشند از جمله نوع آمالگام، آماده سازی و زمان آماده سازی و آمالگام قدیمی، استفاده از سیستم های باندینگ و …هدف مطالعه حاضر علاوه بر ارزیابی استحکام دو نمونه آمالگام ایرانی (سینالوکس، سینامیکس) ارزیابی اثر سیستم باند آمالگام در طی زمان بر استحکام شکست ناحیه اتصال آمالگام قدیم و جدید می باشد. حفرات CL II استاندارد (MO یا DO) بر روی صد و بیست دندان مولر سالم تهیه شد و نمونه ها به شش گروه بیست تایی تقسیم شدند.گروه یک: توسط آمالگام کروی (سینالوکس) به طور کامل ترمیم شدند.گروه دو: توسط آمالگام مخلوط (سینالوکس) به طور کامل ترمیم شدند.گروه سه: یک ساعت پس از ترمیم توسط آمالگام کروی قسمت پروکسیمالی ترمیم خالی شد و حفره مجدداً توسط آمالگام جدید از همان نوع ترمیم شد.گروه چهار: یک ساعت پس از ترمیم توسط آمالگام مخلوط قسمت پروکسیمالی ترمیم خالی شد و حفره مجدداً توسط آمالگام جدید از همان نوع ترمیم شد.گروه پنج: یک ساعت پس از ترمیم توسط آمالگام کروی قسمت پروکسیمالی ترمیم خالی شد. بر روی آمالگام قدیمی در دیواره اکسیال، باند آمالگام (Alloy bond) استفاده شد و مجدداً حفره توسط آمالگام کروی ترمیم گردید.گروه شش: نظیر گروه پنج عمل شد فقط نوع آمالگام مورد استفاده متفاوت بود (آمالگام مخلوط) در تمام گروهها نیمی از نمونه ها پس از ۴۸ ساعت و نیم دیگر پس از سی روز تحت نیروی فشاری در ناحیه اتصال قرار گرفتند و استحکام شکست آنها توسط نمودار و آزمونهای آماری (Kruskal wallis, Mann-whitney U)محاسبه شد.مطالعه حاضر نشان داد که در هیچ یک از گروههای آزمایشی نوع آمالگام (کروی ، مخلوط) اثر معنی داری در استحکام شکست ناحیه اتصال ایجاد نمی کند (p>0.05). به علاوه استفاده یا عدم استفاده از سیستم باند آمالگام نیز اثر معنی داری بر استحکام شکست ناحیه اتصال ندارد (p>0.05) در مطالعه حاضر مدت زمان نگهداری نمونه ها در آب مقطر (دو روز در برابر سی روز) اثر معنی داری در استحکام شکست ناحیه اتصال ایجاد نکرد، هر چند نتایج بیانگر کاهش قابل مشهود استحکام ناحیه اتصال پس از سی روز در همه گروهها بود. به علاوه نتایج آزمون Kruskal wallis نیز بیانگر عدم اختلاف معنی داری آماری بین گروههای درمان شده توسط آمالگام کروی پس از ۴۸ ساعت (p=0.32) و گروههای درمان شده توسط آمالگام مخلوط (p=0.51) بود. نتایج مقایسات بین گروهها پس از سی روز نیز در مورد آمالگام کروی (p=0.06) و آمالگام مخلوط (p=0.33) معنی دار نبود.مطالعه حاضر نشان داد که:۱- استحکام شکست ناحیه ترمیم شده آمالگام (توسط سیستم بان آمالگام و یا بدون آن) قابل مقایسه با توده آمالگام یک دست و سالم می باشد.۲- نوع آمالگام یک دست و سالم می باشد.۳- استحکام شکست نمونه های ترمیم شده پس از سی روز کمتر از استحکام شکست پس از دو روز می باشد.

کلید واژه: ترمیمهای آمالگام، سیستم های باندینگ