بررسی زمان بقای پیوند دوطرفه قرنیه در قوز قرنیه با استفاده از مدل شکنندگی کاکس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی زمان بقای پیوند دوطرفه قرنیه در قوز قرنیه با استفاده از مدل شکنندگی کاکس دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی زمان بقای پیوند دوطرفه قرنیه در قوز قرنیه با استفاده از مدل شکنندگی کاکس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی زمان بقای پیوند دوطرفه قرنیه در قوز قرنیه با استفاده از مدل شکنندگی کاکس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی زمان بقای پیوند دوطرفه قرنیه در قوز قرنیه با استفاده از مدل شکنندگی کاکس :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : بینا

تعداد صفحات :۸

هدف: تعیین زمان بقا و عوارض خطر دفع پیوند دو طرف قرنیه در قوز قرنیه در بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی لبافی نژاد و حضرت رسول طی سالهای ۱۳۸۰-۱۳۶۵. روش پژوهش: مطالعه به روش بررسی اطلاعات موجود در پرونده بیمارانی انجام شد که طی سالهای مورد بررسی، به منظور درمان قوز قرنیه، تحت عمل پیوند دوطرفه قرنیه قرار گرفتند. به واسطه تاثیر مشترک بسیاری از عوامل خطر ناشناخته ژنتیکی و محیطی در گیرنده، زمان بقای پیوند چشم اول و چشم دوم همبسته خواهند بود. لذا به منظور لحاظ همبستگی، از مدل شکنندگی کاکس برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. میزان بقای پیوند به روش کاپلان – مایر نیز محاسبه گردید. یافته ها: در این بررسی، ۱۱۹ بیمار شامل ۲۳۸ چشم متشکل از ۷۲ مرد (۶۰.۵ درصد) و ۴۷ زن (۳۹.۵ درصد) مطالعه شدند. متوسط سن بیماران در زمان پیوند اول ۲۵.۵ سال سال و در زمان پیوند دوم ۲۸.۸ سال بوده است. میانگین زمان بین پیوند چشم اول و دوم، ۴۴.۶ ماه با دامنه ۳.۸ تا ۲۰۴ ماه بود. در مجموع ۵۴ مورد (۲۲.۷ درصد) دفع پیوند مشاهده شد. زمان بقای پیوند (از زمان پیوند تا دفع آن) در دامنه ۱.۱ تا ۹۵ ماه با میانگین ۱۲.۵ و میانه ۶.۹ ماه بود. در ۴.۲ درصد موارد، ورم ملتحمه بهاره و در ۴.۶ درصد موارد واسکولاریزیشن قرنیه دیده شد. سن گیرنده در زمان پیوند، وجود ورم ملتحمه بهاره و واسکولاریزیشن قرنیه، عوامل معنی داری در زمان دفع پیوند بوده اند. اما عواملی چون جنس بیمار، اندازه قطر قرنیه دهنده، اندازه قطر بستر گیرنده، تازگی قرنیه پیوندی و پیوند مجدد تاثیری بر زمان بقای پیوند نداشتند. اختلاف معنی داری بین زمان بقای پیوند چشم اول و پیوند چشم دوم مشاهده نشد و کاهش فاصله زمانی بین دو پیوند به صورت معنی داری با افزایش خطر دفع پیوند چشم دوم ارتباط داشت. ضریب تعیین مدل با به کارگیری مدل با به کارگیری مدل شکنندگی کاکس، ۳۳ درصد و با به کارگیری مدل کاکس، ۷.۵ درصد به دست آمد.نتیجه گیری: هر چه پیوند دوم با فاصله زمانی بیشتری از پیوند اول صورت گیرد، بقای بهتری خواهد داشت. مدل شکنندگی کاکس، با لحاظ کردن همبستگی زمان بقای پیوندهای دوطرفه، روش مناسب تر و دقیق تری است و برای بررسی زمان بقا در موارد پیوندهای دوطرفه توصیه می گردد.

کلید واژه: