بررسی میزان حاملین استافیلوکوک طلایی در بینی بیماران تحت همودیالیز و تعیین ارتباط آن با عفونت محل شانت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان حاملین استافیلوکوک طلایی در بینی بیماران تحت همودیالیز و تعیین ارتباط آن با عفونت محل شانت دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان حاملین استافیلوکوک طلایی در بینی بیماران تحت همودیالیز و تعیین ارتباط آن با عفونت محل شانت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان حاملین استافیلوکوک طلایی در بینی بیماران تحت همودیالیز و تعیین ارتباط آن با عفونت محل شانت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان حاملین استافیلوکوک طلایی در بینی بیماران تحت همودیالیز و تعیین ارتباط آن با عفونت محل شانت :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان

تعداد صفحات :۱۲

استافیلوکوک طلائی(استاف طلائی) شایع ترین علت عفونت پیوژنیک پوستی است. مخزن اصلی این باکتری انسان است و بیشتر در قسمت قدامی پره های بینی کلونیزه می شود. برخی گروهها برای کلونیزاسیون استافیلوکوک طلائی مستعدترند مثل پزشکان، پرستاران، بیماران همودیالیز، معتادین تزریقی و غیره. این بررسی با هدف تعیین میزان حاملین استافیلوکوک در بیماران تحت همودیالیز ، تعیین ارتباط آن با عفونت محل شانت و آنتی بیوگرام استافیلوکوک های جدا شده از بینی بیماران یاد شده انجام شد.این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی و تحلیلی در سال ۱۳۸۱ انجام شد. ۷۷ بیمار نارسائی مزمن کلیه که تحت همودیالیز در بخش دیالیز بیمارستان اکباتان همدان قرار می گرفتند انتخاب شدند. از بیماران با سواب های استریل نمونه از هر دو پرده های بینی برداشته شد و نمونه ها در محیط آگار خوندار کشت داده شدند سپس برای استافیلوکوک های طلائی جدا شده تعیین حساسیت به ۹ نوع آنتی بیوتیک آنتی بیوگرام انجام شد.از ۷۷ بیمار ۴۱ نفر (۵۳.۲%) مونث و ۳۶ نفر(۴۶.۸%) مذکر بودند. میانگین سنی بیماران ۴۸.۴۳ سال و میانگین مدت زمان همودیالیز ۲۳.۵۴ ماه بود. ۳۱ بیمار (۴۰.۳%) حامل بینی استاف طلائی و ۴۶ بیمار (۵۹.۷%) غیر حامل بودند. بین بیماران حامل و غیر حامل با مدت زمان همودیالیز از نظر آماری ارتباط معنی دار نبود.(p.value=0.78 ) بیمار۱۲ (۷نفر حامل و ۵ نفر غیر حامل) فوت کردند (۱۵.۶%) که بین بیماران همودیالیز حامل و غیر حامل استافیلوکوک طلائی از نظر آماری ارتباط معنی دار نبود (۱.۹۳ = P.value) در پی گیری بیماراندر مدت سه ماه دو نفر (۶.۴۵%) از بیماران حامل استاف طلائی دچار عفونت محل شانت شدند ولی در بیماران غیر حامل عفونت شانت دیده نشد. آنتی بیوگرام روی ۳۱ مورد کشت مثبت انجام شد که استافیلوکوک های طلائی جدا شده به وانکومایسین، ریفامپین، سولفامتوکسازول – تری متوپریم، جنتامایسین و سفالوتین به ترتیب ۱۰۰%، ۹۶.۸%، ۹۳.۶%، ۹۰.۴% و ۸۰.۶ % حساسیت داشتند ولی مقاومت به پنی سیلین، کلوگزاسیلین و اگزاسیلین به ترتیب ۱۰۰%، ۱۰۰% و ۹۰.۳% بوده است که نشان دهنده درصد بالای استاف طلائی مقاوم به متی سیلین می باشد.در این بررسی میزان حاملین بینی استافیلوکوک طلائی در بیماران تحت همودیالیز بیشتر از بررسی های مشابه دیگر بوده است. پیشنهاد می شود تمام بیماران تحت همودیالیز از نظر حامل بینی استافیلوکوک طلائی بررسی گردند و در صورت درمان باید بیماران حامل استافیلوکوک طلائی با آنتی بیوتیک حساس بر اساس آنتی بیوگرام از جمله ریفامپین، سولفامتوکسازول – تری متوپریم یا دیگر داروهای موثر درمان شوند.

کلید واژه: استافیلوکوک طلایی، عفونت شانت، مقاومت آنتی بیوتیکی، همودیالیز