مقاله اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن :

مقاله اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در اردیبهشت ۱۳۸۹ در مجله دانشکده پزشکی از صفحه ۱۲۸ تا ۱۳۶ منتشر شده است.
نام: اثرات “محدودیت درمانی” بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله “محدویت درمانی” ( CIMT)
مقاله کاردرمانی
مقاله مهارت های حرکتی ظریف
مقاله فلج مغزی
مقاله کودکان
مقاله توانبخشی
مقاله مقیاس رشد حرکتی پی بادی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: “محدودیت درمانی” (CIMT) در بهبود کارکرد اندام فوقانی بزرگسالان مبتلا به سکته های مغزی نوید – بخش می باشد. این روش عبارت است از ایجاد محدودیت حرکتی در اندام سالم و انجام اقدامات درمانی فشرده تر بر روی اندام مبتلا. مقالات موجود در مورد استفاده از این روش در کودکان معدود می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات روش “محدودیت درمانی” بر اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی نیمه بدن و مقایسه آن با درمان های سنتی بود.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، دوازده کودک (هفت دختر و پنج پسر، در سنین ۴۸ – ۷۲ ماهگی و انحراف معیار ۹۱۵±۵۹۹۱) به روش تصادفی به دو گروه درمان (شش نفر) و کنترل (شش نفر) تقسیم شدند. کودکان به استفاده از اندام مبتلا ترغیب شدند. برنام فشرده کاردرمانی به مدت پنج ساعت در روز و ۲۱ روز پی درپی برای همگی آن ها انجام شد. اندام فوقانی سالم با اسلینگ بی حرکت شد. کارکرد اندام فوقانی، اسپاستی سیتی، و تحریک پذیری نورون آلفا پیش و پس از مداخله مورد اندازه گیری قرار گرفت.
یافته ها: توانایی استفاده از اندام فوقانی مبتلا در کودکانی که تحت درمان به روش CIMT قرار گرفتند نسبت به کودکان گروه کنترل از نظر آماری بهبودی معنی داری نداشت (P>0.05). با این وجود، گزارشات مراقبان بیمار و مشاهدات بالینی حاکی از آن است که بر میزان استفاده از اندام مبتلا و کیفیت حرکات افزوده شده است.
نتیجه گیری: یافته ها بیانگر آن است نتیجه گیری قطعی در مورد به کار بردن روش استفاده CIMT در کودکان مبتلا به فلج مغزی نیم بدن نیازمند مطالعات بیشتر است.