مقاله دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی :

مقاله دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در فیزیولوژی و فارماکولوژی از صفحه ۳۴۰ تا ۳۵۲ منتشر شده است.
نام: دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی
این مقاله دارای ۱۳ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله مورفین
مقاله حافظه اجتنابی غیر فعال
مقاله گیرنده های موسکارینی
مقاله آمیگدال
مقاله موش بزرگ آزمایشگاهی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: پردازش اطلاعات در فرآیند یادگیری و حافظه، نتیجه تداخل سیستم های نوروترانسمیتری در نواحی مختلف مغز به ویژه، هیپوکامپ و آمیگدال می باشد. با توجه به اینکه مورفین باعث القا فراموشی می شود، در تحقیق حاضر، نقش احتمالی گیرنده های کولینرژیکی موسکارینی آمیگدال مرکزی درفراموشی ناشی ازمورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفته است.
روش ها: یک هفته بعد از جراحی و کانول گذاری بصورت دو طرفه در هسته های مرکزی آمیگدال، حیوانات جهت یادگیری اجتنابی غیر فعال بااستفاد از دستگاه step-through، با یک فاصله زمانی ۲۴ ساعته، مورد آموزش و آزمون قرار گرفتند. مدت زمان تاخیر ورود حیوان به بخش تاریک شوک دهنده دستگاه به عنوان ملاکی برای سنجش بیادآوری حافظه مورد استفاده قرار گرفته است.
یافته ها: تزریق زیر جلدی مورفین (۷۵mg/kg، ۵) پس از آموزش به صورت وابسته به دوز، موجب تخریب حافظه و ایجاد فراموشی گردید. تزریق مقادیر ۱۵µg/rat و ۱ پیلوکارپین، آگونیست گیرنده های موسکارینی استیل کولین، به درون آمیگدال مرکزی (CeA)، قبل از استعمال مورفین (۷۵ mg/kg, s.c.)، مانع از القا فراموشی ناشی از مورفین گردید. در حالیکه، تزریق پیش از آموزش اسکوپولامین (mg/rat, intra-CeA، ۰۵, ۰۶)، آنتاگونیست گیرنده های موسکارینی همراه با یک مقدار بی اثر مورفین (۲۵mg/kg, s.c.) بیادآوری حافظه را مهار کرد. همچنین مصرف پیش از آموزش مقادیر کمتر اسکوپولامین (۰۲, ۰۳mg/rat, intra-CeA) اثر پیلوکارپین را بر واکنش مورفین معکوس نمود. قابل توجه است که تزریق همان مقادیر پیلوکارپین یا اسکوپولامین به تنهایی اثری بر حافظه نداشتند.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد که گیرنده های موسکارینی کولینرژیک هسته های آمیگدال مرکزی ممکن است در اثرات مورفین در تخریب حافظه و ایجاد فراموشی دخالت داشته باشند.