مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر عملکرد جوجه های گوشتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر عملکرد جوجه های گوشتی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر عملکرد جوجه های گوشتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر عملکرد جوجه های گوشتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر عملکرد جوجه های گوشتی :

تعداد صفحات :۹

چکیده مقاله:

مقدمه: استفاده روزافزون از پروبیوتیکها ضرورت انجام این پژوهش به منظور معرفی مناسبترین آنها و همچنین تعیین بهترین دز مصرفی برای جوجه های گوشتی را ایجاب میکند. در این مطالعه اثرات سطوح مختلف استفاده از پروبیوتیک خارجی (پروتکسین) و پروبیوتیک داخلی (بیوپل) بر عملکرد جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: تعداد ۴۴۸ قطعه جوجه گوشتی سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۷تیمار، ۴ تکرار و ۱۶ قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی به مدت ۴۲ روز روی بستر پرورش داده شدند. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: ۱ شاهد ۲- جیره پایه به همراه پروبیوتیک بیوپل ( در سه سطح ۱۰۰ ،۲۰۰و ۳۰۰گرم در تن) ۳- جیره پایه به همراه پروبیوتیک بیوپل ( در سه سطح ۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰ گرم در تن) ، ۴- جیره پایه به همراه پروبیوتیک پروتکسین در سطح ۱۵۰گرم در تن و ۲۵۰ گرم در تن آنزیم هوستازیم ایکس،۵- جیره پایه ه همراه آنزیم هوستازیم ایکس ۶- جیره پایه به همراه ۱۵۰گرم در تن پروبیوتیک پروتکسین ۷- جیره پایه به همراه ۳۰۰ گرم در تن پروبیوتیک بیوپل. نتایج: نتایج آنالیز آماری نشان داد بالاترین افزایش وزن بدن را تیمارهای ۶ ،۴و ۷در مقایسه با تیمار شاهد دارند که اختلاف آن به لحاظ آماری معنی دار است (۰/۰۵ > p). کمترین میزان مصرف خوراک روزانه در هفته ششم پرورش تحت تاثیر افزودن ۱۵۰گرم در تن پروتکسین و ۲۵۰ گرم در تن آنزیم هوستازیم به جیره پایه جوجه های گوشتی است که اختلاف معنیداری با تیمار شاهد دارد (۰/۰۵> p) . به لحاظ عددی کمترین ضریب تبدیل را تیمار ۲و ۴دارد که اختلاف آن به لحاظ آماری معنی دار است (۰/۰۵> p). در نتیجه گیری کلی میتوان بیان داشت استفاده از یک دوز ثابت پروبیوتیک در طی پرورش (تیمارهای ۶ و ۷) و همچنین استفاده از همزمان از دو پروبیوتیک مورد استفاده به مراتب موجب بهبود عملکرد جوجه های گوشتی میگردد.