مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مصرف سطوح کاهشی پروبیوتیک براساس سن بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

مقدمه: در این مطالعه اثرات سطوح مختلف استفاده از پروبیوتیک خارجی (پروتکسین) و پروبیوتیک داخلی (بیوپل) بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: تعداد ۴۸۸ قطعه جوجه گوشتی سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۷ تیمار، ۴ تکرار و ۱۶ قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی به مدت ۴۲ روز روی بستر پرورش داده شدند. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از ۱- شاهد ۲- جیره پایه به همراه پروبیوتیک بیوپل ( در سه سطح ۱۰۰ ، ۲۰۰ و ۳۰۰ گرم در تن) ، ۳- جیره پایه به همراه پروبیوتیک بیوپل (در سه سطح ۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰ گرم در تن) ۴- جیره پایه به همراه پروبیوتیک پروتکسین در سطح ۱۵۰ گرم در تن و ۲۵۰ گرم در تن آنزیم هوستازیم ۵- جیره پایه به همراه آنزیم هوستازین ۶ – جیره پایه به همراه ۱۵۰ گرم در تن پروبیوتیک پروتکسین ۷- جیره پایه به همراه ۳۰۰ گرم در تن پروبیوتیک بیوپل. در ۴۲ روزگی دو پرنده از هر تکرار کشتار و خصوصیات لاشه بررسی شد. نتایج: بالاترین درصد ران تحت تاثیر تیمار ۶ بود که اختلاف آن به لحاظ آماری معنیدار است (۰/۰۵> p) . کمترین درصد چربی بطنی تحت تاثیر افزودن ۳۰۰ گرم در تن بیوپل به جیره پایه است که اختلاف معنیداری با سایر تیمارهای آزمایشی دارد ( تیمار ۰/۰۵> p). بالاترین درصد وزنی سینه را تیمارهای ۳، ۵ و ۷ دارند که در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی اختلاف آن به لحاظ آماری معنیدار است (۰/۰۵> p). در نتیجه گیری کلی میتوان بیان داشت استفاده از یک دوز ثابت پروبیوتیک در طی پرورش (تیمار ۷) و همچنین استفاده از همزمان از دو پروبیوتیک مورد استفاده به مراتب موجب بهبود خصوصیات لاشه و کاهش ضایعات لاشه بموجب بهبود درصد سینه و ران در جوجه های گوشتی میگردد.