اثر کابرد تلفیقی کودهای گاوی و نیتراژین همراه با ویتروژن بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای Zea may L

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر کابرد تلفیقی کودهای گاوی و نیتراژین همراه با ویتروژن بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای Zea may L دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر کابرد تلفیقی کودهای گاوی و نیتراژین همراه با ویتروژن بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای Zea may L  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر کابرد تلفیقی کودهای گاوی و نیتراژین همراه با ویتروژن بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای Zea may L،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر کابرد تلفیقی کودهای گاوی و نیتراژین همراه با ویتروژن بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای Zea may L :

تعداد صفحات :۱۳

چکیده مقاله:

کاربرد کودهای آلی در بیولوژیک به ویژه باکتری های محرک رشد گیاهی به جای مصرف کودهای شیمیایی از مهم ترین راهبردهای تغذیه ای در مدیریت پایدار بوم نظام های کشاورزی می باشد. به منظور بررسی تاثیر کود دامی و پود شیمیایی نیتروژنه بر صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت هیبرید سینگل کراس ۲۶۰ در سطوح مختلف بود زیستی، آزمایشی در بهار و تابستان سال ۱۳۹۵ در مزرعه پژوهشی ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوتر آباد استان اصفهان اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی باز تکرار اجرا شد. عامل کودی شامل پنج سطح T1 : 8 تن کود گاوی در هکتار T2 ( شش تن کود گاوی و ۵۰ کیلوگرم اوره در هکتار ) T3 ( 4 تن کود گاوی و ۱۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار) T4 (چهار تن کودگاوی و ۲۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار ) و T5 (300 کیلوگرم اوره در هکتار) و کود زیستی (نیتراژین) در دو سطح شامل N1 با تلقیح و N2 بدون تلقیح بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد سطوح مختلف کودی و کود زیستی تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد مطالعه داشت. در بذور تلقیح شده با کود زیستی نیتراژین N1 میزان شاخص سطح برگ، عملکرد دانه و شاخص برداشت به ترتیب به میزان ۷/۳۵، ۹/۱۸ تن در هکتار و ۴۴/۲۱ در صد. بیشتر شاخص سطح برگ ۷/۷۵ مربوط به تیمار T3 و عملکرد دانه (۱۰/۰۶ تن در هکتار) مربوط به تیمار تلفیقی T2N1 بود. بر اساس نتایج به دست آمده تیمار تلفیقی T2N1 مناسب ترین تیمار کودی قابل توصیه باشد . نتایج این تحقیق حاکی از آنست که کاربرد گونه های زیستی بقایی به تنهایی و یا در ترکیب با کود شیمیایی در بهبود و رشد و عملکرد ذرت تاثیر مثبتی داشته و به جای مصرف مداوم تولید شیمیایی می توان با استفاده بهینه از نهاده های زیستی اراضی کشاورزی پایدار و کاهش آلودگی ناشی از مصرف کود شیمیایی نیتروژنی اوره گام برداشت.